ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

Μετάφραση του πρωτότυπου Ευαγγελίου βρέθηκε στα χειρόγραφα του Ναγκ Χαμαντί, που ανακαλύφθηκαν το 1945. Το χειρόγραφο μετάφρασης που βρέθηκε, χρονολογείται στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. και το πρωτότυπο (που ακόμα δεν έχει βρεθεί) πιθανολογείται πως ήταν γραμμένο στα ελληνικά ή στα αραμαϊκά. Προτού βρεθεί η μετάφραση, γνωρίζαμε ήδη την ύπαρξη αυτού του Ευαγγελίου, από μια αναφορά σ’ αυτό του Επιφάνιου σε χειρόγραφο του 4ου αιώνα μ.Χ.

Όταν ο Εβραίος κάνει έναν άλλο άνθρωπο Εβραίο, αυτός ο άνθρωπος, λέγεται «προσήλυτος». Μα ο προσήλυτος δεν μπορεί να κάνει έναν άλλο προσήλυτο. [...] όπως κι αυτοί [...] και κάνουν άλλους σαν τους εαυτούς τους, ενώ άλλοι απλά υπάρχουν.

Ο σκλάβος αναζητά μόνο να ελευθερωθεί, μα δεν αποζητά να αποκτήσει την ιδιοκτησία του αφέντη του. Μα ο υιός, δεν είναι μόνο υιός, αλλά έχει δικαίωμα στην κληρονομιά του πατέρα του. Αυτοί που είναι κληρονόμοι των νεκρών, είναι και οι ίδιοι νεκροί, και κληρονομούν θάνατο. Αυτοί που είναι κληρονόμοι των ζωντανών, είναι κληρονόμοι κάθε τι ζωντανού και νεκρού. Οι νεκροί είναι κληρονόμοι του τίποτα. Διότι πως μπορεί να κληρονομήσει ο νεκρός; Εάν αυτός που είναι νεκρός κληρονομήσει ζωντανό, τότε δεν θα πεθάνει, μα θα ζήσει για πάντα.

Ο άπιστος δεν πεθαίνει, διότι δεν έζησε ποτέ ώστε να πεθάνει. Αυτός που πίστεψε στην αλήθεια, βρήκε την ζωή, κι αυτός κινδυνεύει να πεθάνει, διότι είναι ζωντανός. Από τότε που ήρθε ο Χριστός, ο κόσμος δημιουργήθηκε, οι πόλεις στολίστηκαν, οι νεκροί αναστήθηκαν. Όταν ήμασταν Εβραίοι, ήμασταν ορφανοί και είχαμε μόνο μητέρα. Μα όταν γίναμε Χριστιανοί, αποκτήσαμε την μητέρα και τον πατέρα μας.

Αυτοί που σπέρνουν τον χειμώνα, θερίζουν το καλοκαίρι. Ο χειμώνας είναι ο κόσμος και το καλοκαίρι το άλλο Αέναο. Ας σπείρουμε στον κόσμο ώστε να θερίσουμε το καλοκαίρι. Γι αυτό, δεν είναι ταιριαστό να προσευχόμαστε τον χειμώνα. Το καλοκαίρι ακολουθεί τον χειμώνα. Όποιος θερίσει τον χειμώνα, το μόνο που θα κάνει είναι να ξεριζώσει, διότι δεν υπάρχει σοδειά γι αυτόν. Δεν είναι μόνο [...] που θα [...] που εμφανίζεται, μα επίσης στο Σάμπαθ [...] είναι φορτωμένο.

Ο Χριστός ήρθε να απελευθερώσει μερικούς, να σώσει κάποιους και να λυτρώσει άλλους. Απελευθέρωσε αυτούς που ήταν ξένοι και τους οικειοποιήθηκε. Και διαχώρισε τους δικούς του, αυτούς στους οποίους ορκίστηκε για το σχέδιό του. Δεν ήταν μόνο όταν εμφανίστηκε που εθελοντικά προσέφερε την ζωή του, μα εθελοντικά προσέφερε την ζωή του από τότε που ο κόσμος δημιουργήθηκε. Μετά ήρθε πρώτος, για να τον πάρει, αφού είχε δοθεί όρκος. Μα είχε πέσει σε χέρια ληστών και ήταν όμηρος (ο κόσμος), μα τον έσωσε (ο Χριστός). Λύτρωσε τους καλούς ανθρώπους του κόσμου, μα και τους κακούς.

Φως και Σκοτάδι, ζωή και θάνατος, δεξί κι αριστερό, αδέλφια είναι. Είναι αχώριστα. Γι αυτό δεν είναι το καλό καλό, ούτε το κακό κακό, ούτε η ζωή ζωή, ούτε ο θάνατος θάνατος. Γι αυτό ο καθένας θα χαθεί στην γενετήρια πηγή του. Μα όσοι θα υψωθούν του κόσμου, είναι άφθαρτοι και αιώνιοι.

Τα ονόματα που δίδονται στα επίγεια είναι απατηλά, διότι ανατρέπουν τις σκέψεις μας από το σωστό στο λάθος. Έτσι, αυτός που ακούει την λέξη «Θεός», δεν αντιλαμβάνεται αυτό που είναι σωστό, μα αυτό που είναι λάθος. Αντίστοιχα και με τις λέξεις «ο Πατέρας» και «ο Υιός» και «το Άγιο Πνεύμα» και «ζωή» και «φως» και «ανάσταση» και «η Εκκλησία» και όλα τ’ άλλα - οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται αυτό που είναι σωστό, μα αυτό που είναι λάθος, εκτός εάν φτάσουν να γνωρίζουν τι είναι σωστό.

Τα ονόματα που ακούγονται στον κόσμο [...] εξαπατούν. Εάν ήταν μέρος του Αέναου, δεν θα χρησιμοποιούνταν σαν ονόματα στα επίγεια, ποτέ. Ούτε θα τοποθετούνταν ανάμεσα από επίγεια πράματα. Έχουν τέλος στο Αέναο.

Μόνο ένα όνομα παρέμεινε άσπιλο από τον κόσμο. Το όνομα που ο Πατέρας έδωσε στον Υιό. Είναι το όνομα που υψώνεται όλων: το όνομα του Πατέρα. Διότι ο Υιός δεν θα έφτανε να γίνει Πατέρας, εάν δεν έφερε το όνομα του Πατέρα. Όσοι έχουν αυτό το όνομα, το γνωρίζουν μα δεν το διαδίδουν. Μα όσοι δεν το έχουν, δε το γνωρίζουν .

Μα η αλήθεια έφερε ονόματα στην ύπαρξη του κόσμου για εμάς, διότι δεν είναι δυνατόν να την μάθουμε (την αλήθεια) χωρίς αυτά τα ονόματα. Η αλήθεια είναι ένα μόνο πράγμα. Είναι μέσα πολλά πράγματα ώστε να μπορούμε να την διδάξουμε με αγάπη μέσα από πολλά πράγματα. Οι άρχοντες θέλησαν να ξεγελάσουν τους ανθρώπους, όταν είδαν πως έχουν συγγένεια με αυτούς που είναι αληθινά καλοί. Πήραν τα ονόματα αυτών που είναι καλά και τα έδωσαν σ’ αυτά που δεν είναι καλά, ώστε μέσα από τα ονόματα να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και να τους δεσμεύσουν σ’ όσα δεν είναι καλά. Και μετά τους έκαναν μεγάλη χάρη! Τους επέτρεψαν να απομακρυνθούν απ’ όσα δεν είναι καλά και να πάνε κοντά σ’ όσα είναι καλά. Αυτά τα γνώριζαν, διότι ήθελαν να πάρουν τους ελεύθερους ανθρώπους και να τους κάνουν σκλάβους τους για πάντα.

Αυτές είναι δυνάμεις που [...] ο άνθρωπος, που δεν τον επιθυμούσε σκλάβο, ώστε εκείνοι να [...]. Διότι εάν ο άνθρωπος σωθεί, δεν θα υπάρχουν θυσίες [...] και ζώα δεν θα προσφέρονται στις δυνάμεις. Πράγματι, ζώα ήταν αυτά που τους θυσιάζανε. Πράγματι, τους τα προσφέρανε ζωντανά, μα όταν τους τα προσφέρανε, πεθαίνανε (τα ζώα). Μα ο άνθρωπος, τον προσφέρανε στον Θεό νεκρό, και ζούσε.

Πριν έρθει ο Χριστός, δεν υπήρχε ψωμί στον κόσμο, όπως ο Παράδεισος, εκεί που ήταν ο Αδάμ, είχε πολλά δέντρα να φροντιστούν και ζώα, μα όχι σιτάρι να θρέψει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος τρεφότανε όπως τα ζώα, μα όταν ήρθε ο Χριστός, ο τέλειος άνθρωπος, έφερε ψωμί από τον ουρανό για να τραφεί ο άνθρωπος σαν άνθρωπος. Οι άρχοντες πίστευαν πως είναι από την δική τους δύναμη και θέληση, που έκαναν ότι έκαναν, μα το Άγιο Πνεύμα κρυφά εκπλήρωνε τα πάντα μέσω αυτών. Η αλήθεια, που υπήρχε από την αρχή, φαίνεται παντού. Και πολλοί την βλέπουν να θερίζεται μα λίγοι εκείνοι που την βλέπουν να ξεριζώνεται.

Κάποιοι λένε πως «η Μαρία συνέλαβε από το Άγιο Πνεύμα». Κάνουν λάθος. Δεν ξέρουν τι λένε. Πότε μια γυναίκα συνέλαβε από γυναίκα; Η Μαρία είναι η παρθένα που καμία δύναμη δεν την μόλυνε. Είναι μεγάλο ανάθεμα για τους Εβραίους, που είναι οι απόστολοι και οι αποστολικοί άνθρωποι. Αυτή η παρθένα που καμία δύναμη δεν μόλυνε [...] οι δυνάμεις μολύνουν τον εαυτό τους. Και ο Κύριος δεν θα έλεγε «ο Πατέρας μου στον Ουρανό» (Μτθ. 16:17), εάν δεν είχε κι άλλο πατέρα, μα θα έλεγε απλά «ο Πατέρας μου».

Ο Κύριος είπε στους μαθητές του «[...] από κάθε οίκο. Φέρτε το στον οίκο του Πατέρα. Μα μην παίρνετε τίποτα από τον οίκο του Πατέρα, να το πάτε αλλού»

«Ιησούς» είναι κρυφό όνομα, «Χριστός» είναι το όνομα που αποκαλύφθηκε. Γι αυτό το «Ιησούς» δεν είναι συγκεκριμένο σε καμία γλώσσα. Μα καλείται πάντα με το όνομα «Ιησούς». Μα το «Χριστός» στα Συριακά είναι «Μεσσίας» και στα Ελληνικά «Χριστός». Σίγουρα όλοι οι άλλοι το έχουν στην δική τους γλώσσα. «Ο Ναζωραίος» είναι αυτός που αποκαλύπτει τα κρυφά. Ο Χριστός έχει τα πάντα μέσα του, είτε είναι άνθρωπος, άγγελος, μυστήριο ή ο Πατέρας.

Όσοι λένε ότι ο Κύριος πρώτα πέθανε και μετά αναστήθηκε, κάνουν λάθος. Διότι πρώτα αναστήθηκε και μετά πέθανε. Εάν κάποιος δεν αναστηθεί πρώτα, δεν θα πεθάνει. Όπως ο Θεός ζει, έτσι [...].

Κανείς δεν θα κρύψει κάτι μεγάλης αξίας σε κάτι μεγάλο. Πολλές χιλιάδες φυλάσσονται σε κάτι πενιχρής αξίας. Συγκρίνετε αυτό με την ψυχή. Είναι κάτι πολύτιμο που ζεί μέσα σε ένα άθλιο σώμα.

Μερικοί φοβούνται να υψωθούν γυμνοί. Γι αυτό εύχονται να υψωθούν με σάρκα, μα δεν γνωρίζουν πως αυτοί που φορούν την σάρκα, είναι οι γυμνοί. Αυτοί είναι που [...] που γδύνονται που δεν είναι γυμνοί. «Σάρκα και αίμα δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Πατέρα» (1 Κορ. 15:50). Τι είναι αυτό που δεν θα κληρονομήσει; Αυτό που είναι πάνω μας. Μα τι είναι αυτό που θα κληρονομήσει; Είναι αυτό που ανήκει στον Ιησού και στο αίμα του. Διότι γι αυτό είπε «αυτός που δεν θα φάει την σάρκα μου και δεν θα πιεί το αίμα μου, δεν έχει ζωή μέσα του» (Ιωαν. 6:53). Τι είναι αυτό; Η σάρκα του είναι ο κόσμος και το αίμα του το Άγιο Πνεύμα. Όποιος λάβει αυτά, έχει λάβει τροφή και νερό και ρούχα. Βρίσκω λάθος τους άλλους που λένε ότι δεν θα υψωθεί. Τότε και οι δυό είναι λάθος. Λέτε ότι η σάρκα δεν θα υψωθεί. Μα πείτε μου τι θα υψωθεί ώστε να σας τιμήσω. Λέτε το Πνεύμα στην σάρκα, κι επίσης ότι αυτό το φως είναι στην σάρκα. Μα και αυτό είναι κάτι που υπάρχει στην σάρκα, ότι κι αν πείτε, δεν λέτε τίποτα έξω από την σάρκα. Είναι απαραίτητο να υψωθούμε με αυτήν την σάρκα, αφού τα πάντα υπάρχουν μέσα σ’ αυτήν. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όσοι φορούν ρούχα είναι καλύτεροι από τα ρούχα. Στην βασιλεία του ουρανού, τα ρούχα είναι καλύτερα από αυτούς που τα φορούν.

Μέσω του νερού και της φωτιάς εξαγνίζεται όλος ο τόπος - το ορατό από το ορατό, το κρυφό από το κρυφό. Υπάρχουν κρυφά μέσα στα ορατά. Υπάρχει νερό στο νερό και φωτιά στο Χρίσμα.

Ο Ιησούς παρέμεινε κρυφός, διότι δεν εμφανίστηκε όπως πραγματικά είναι, μα με τρόπο που να μπορούμε να τον δούμε. Σ’ όλους εμφανίστηκε. Στους μεγάλους σαν μεγάλος. Στους μικρούς σαν μικρός. Στους αγγέλους σαν άγγελος και στους ανθρώπους σαν άνθρωπος. Γι αυτό ο Λόγος του παρέμεινε κρυφός απ’ όλους. Μερικοί πραγματικά τον είδαν, πιστεύοντας ότι έβλεπαν τον εαυτό τους, μα όταν εμφανίστηκε στους μαθητές του με δόξα, στο βουνό, δεν ήταν μικρός. Έγινε μεγάλος, μα είχε κάνει τους μαθητές του μεγάλους, ώστε να μπορούν να τον δούν.

Εκείνη την ημέρα είπε «εσείς που ενώσατε το τέλειο φως με το Άγιο Πνεύμα, ενώστε τους αγγέλους με μας, που είμαστε οι εικόνες». Μην αποστρέφεστε τον αμνό, διότι χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσατε να δείτε τον βασιλιά. Κανείς δεν θα μπορέσει να εισέλθει στον βασιλιά εάν είναι γυμνός.

Ο ουράνιος άνθρωπος έχει περισσότερους υιούς από τον επίγειο. Εάν οι υιοί του Αδάμ είναι πολλοί, παρόλο που πεθαίνουν, πόσο περισσότεροι οι υιοί του τέλειου ανθρώπου, που δεν πεθαίνουν.

Ο πατέρας κάνει έναν υιό, και ο υιός δεν έχει την δύναμη να κάνει έναν υιό. Διότι αυτός που γεννήθηκε δεν έχει την δύναμη να γεννά, μα ο υιός παίρνει αδέλφια, μα όχι υιούς. Όσοι γεννήθηκαν στον κόσμο, γεννήθηκαν με τρόπο φυσικό, και οι άλλοι γαλουχήθηκαν από το μέρος απ’ όπου γεννήθηκαν. Είναι από το υποσχόμενο μέρος όπου έρχεται η γαλούχηση στον άνθρωπο. [...] από το στόμα του. Και έστειλε τον Λόγο από αυτό το μέρος, να γαλουχηθεί με το στόμα και να γίνει τέλειο. Διότι με ένα φιλί ο τέλειος συνελήφθηκε και γεννήθηκε. Γι αυτό φιλούμε ο ένας τον άλλο. Συλλαμβάνουμε από την χάρη που είναι μέσα στον άλλο.

Ήταν τρεις που πάντα βρίσκονταν στο πλάι του Κυρίου: Η Μαρία η μητέρα του και η αδελφή της, και η Μαρία η Μαγδαληνή, που αποκαλείται η σύντροφός του. Και η τρεις λέγονταν «Μαρία».

«Ο Πατέρας» και «ο Υιός» είναι μοναδικά ονόματα. «το Άγιο Πνεύμα» είναι διπλό όνομα. Διότι είναι παντού: είναι πάνω και κάτω, είναι μέσα στα κρυφά και στα φανερά. Το Άγιο Πνεύμα είναι στα φανερά: στα κάτω. Είναι και στα κρυφά: στα πάνω.

Τους Αγίους τους υπηρετούν κακές δυνάμεις, διότι είναι τυφλωμένες από το Άγιο Πνεύμα και πιστεύουν ότι υπηρετούν έναν απλό άνθρωπο. Γι αυτό ένας μαθητής ρώτησε τον Κύριο μια μέρα γι αυτόν τον λόγο. Και του απάντησε «ζήτα από την μητέρα σου, κι αυτή θα σου δώσει όλα όσα ανήκουν σε άλλον»

Οι απόστολοι είπαν στους μαθητές «είθε όλη μας η προσφορά να έχει αλάτι». Καλούσαν την Σοφία «αλάτι». Χωρίς αυτήν, καμία προσφορά δεν είναι δεκτή. Μα η Σοφία είναι στείρα, δεν έχει τέκνα. Γι αυτό καλείται «κόκκος αλατιού». Όπου αυτοί [...] τον τρόπο τους, το Άγιο Πνεύμα [...], και τα τέκνα της είναι πολλά.

Ότι έχει ο πατέρας, ανήκει στον υιό, κι ο υιός, όσο είναι μικρός, δεν τον εμπιστεύονται με ότι του ανήκει. Μα όταν γίνει άνδρας, ο πατέρας του, του δίνει ότι του ανήκει. Όσοι ξεστρατίζουν, επειδή το πνεύμα τους γεννιέται, συνήθως ξεστρατίζουν λόγω του Πνεύματος. Έτσι, από την ίδια αναπνοή η φωτιά φουντώνει και σβήνεται.

Έχαμοθ είναι ένα πράμα, Έχμοθ είναι άλλο. Έχαμοθ είναι απλά η Σοφία, μα Έχμοθ είναι η Σοφία του θανάτου, που κατέχει αυτός που γνωρίζει τον θάνατο, και που καλείται «μικρή Σοφία».

Υπάρχουν κατοικίδια ζώα, όπως ο ταύρος και το γαϊδούρι και άλλα του είδους. Άλλα είναι άγρια και ζούνε ξεχωριστά στην έρημο. Ο άνθρωπος οργώνει την γη με την βοήθεια των κατοικίδιων, κι απ’ αυτήν γαλουχείται, αυτός και τα ζώα, είτε είναι κατοικίδια είτε είναι άγρια. Συγκρίνετε με τον τέλειο άνθρωπο. Μέσα από υπάκουες δυνάμεις οργώνει, προετοιμάζοντας τα πάντα να δημιουργηθούν. Γι αυτό τα πάντα στέκονται, είτε είναι καλά είτε είναι κακά, δεξιά ή αριστερά. Το Άγιο Πνεύμα είναι ποιμένας όλων και εξουσιάζει όλες τις δυνάμεις, τις «εξημερωμένες» και τις «άγριες», και αυτές που είναι μοναδικές. Διότι πράγματι αυτός [...] τις κλείνει μέσα του, ώστε να [...] εύχονται, μα δεν μπορούν να αποδράσουν.

Αυτός που δημιουργήθηκε είναι όμορφος, μα δεν θα βρείτε τους υιούς του ευγενής δημιουργίες. Εάν γεννιότανε, αντί να δημιουργηθεί, θα βρίσκατε τους σπόρους του ευγενής. Μα τώρα δημιουργήθηκε και γέννησε. Ποιά η ευγένεια σ’ αυτό; Πρώτα, η μοιχεία δημιουργήθηκε, μετά ο φόνος. Κι αυτός γεννήθηκε με μοιχεία, διότι ήταν το τέκνο του Ποιμένα. Γι αυτό έγινε φονιάς, σαν τον πατέρα του, και σκότωσε τον αδελφό του. Πράγματι, κάθε ερωτική πράξη που μεσολάβησε, είναι μοιχεία.

Ο Θεός είναι βαφέας. Όπως οι καλές βαφές, που λέγονται «αληθινές», διαλύονται με τα πράγματα που βάφουν, έτσι με αυτές ο Θεός έβαψε. Μιας και οι βαφές Του είναι αθάνατες, γίνονται αθάνατοι με τα χρώματά Του. Τώρα ο Θεός βουτά αυτά που βουτά σε νερό.

Είναι αδύνατον για κάποιον να δει τα πράγματα που πραγματικά υπάρχουν, εάν δεν γίνει σαν αυτά. Μα δεν είναι αυτός ο τρόπος του ανθρώπου στον κόσμο: βλέπει τον ήλιο χωρίς να είναι ήλιος και τον ουρανό και την γη και άλλα, χωρίς να είναι αυτά. Έτσι τηρείται η αλήθεια. Μα εσείς είδατε κάτι απ’ αυτό το μέρος και γίνατε ολ’ αυτά. Είδατε το Πνεύμα και γίνατε πνεύμα. Είδατε τον Χριστό και γίνατε Χριστός. Είδατε τον Πατέρα και θα γίνετε ο Πατέρας. Οπότε σ’ αυτό το μέρος βλέπετε τα πάντα και δεν βλέπετε τον εαυτό σας, μα σ’ εκείνο το μέρος βλέπετε τον εαυτό σας - κι ότι βλέπετε θα γίνετε.

Η πίστη λαμβάνει, η αγάπη δίνει. Κανείς δεν θα μπορέσει να λάβει χωρίς πίστη. Κανείς δεν μπορεί να δώσει χωρίς αγάπη. Γι αυτό, για να μπορέσουμε πραγματικά να δώσουμε, πιστεύουμε. Και για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε, δίνουμε. Διότι όταν ένας δίνει χωρίς αγάπη, δεν θα έχει να λαμβάνει απ’ αυτό που έδωσε. Αυτός που έλαβε κάτι διαφορετικό από τον Κύριο, είναι ακόμα Εβραίος.

Οι απόστολοι που ήταν πριν από εμάς, είχαν αυτά τα ονόματα γι αυτόν «Ιησούς, ο Ναζωραίος, Μεσσίας», δηλαδή «Ιησούς, ο Ναζωραίος, ο Χριστός». Το τελευταίο όνομα είναι «Χριστός», το πρώτο είναι «Ιησούς» και το μεσαίο είναι «ο Ναζωραίος». Το «Μεσσίας» έχει 2 έννοιες: «Χριστός» και «πρότυπο». Το «Ιησούς» είναι Εβραϊκό για «την λύτρωση». «Ναζάρα» σημαίνει «Αλήθεια». «Ο Ναζωραίος» λοιπόν είναι «η Αλήθεια». «Χριστός» [...] έχει λυτρωθεί. «Ο Ναζωραίος» και ο «Ιησούς» είναι αυτοί που έχουν λυτρωθεί.

Όταν το μαργαριτάρι πεταχτεί στις λάσπες, περιφρονείται. Εάν αλειφθεί με έλαιο, δεν γίνεται πιο πολύτιμο. Μα έχει πάντα την ίδια αξία στον ιδιοκτήτη του. Συγκρίνετε με τους Υιούς του Θεού: όπου κι αν είναι, εξακολουθούν να έχουν αξία στα μάτια του Πατέρα.

Εάν πείτε «είμαι Εβραίος», κανείς δεν θα συγκινηθεί. Εάν πείτε «είμαι Ρωμαίος» κανείς δεν θα ενοχληθεί. Εάν πείτε «είμαι Έλληνας, βάρβαρος, σκλάβος, ελεύθερος άνθρωπος», κανείς δεν θα προβληματιστεί. Εάν πείτε «είμαι Χριστιανός», οι [...] θα τρέμουν από φόβο. Γι αυτό εγώ ίσως [...] έτσι – ο άνθρωπος του οποίου το όνομα [...] δεν θα μπορέσει να αντέξει το άκουσμα.

Ο Θεός είναι κανίβαλος. Γι αυτό οι άνθρωποι θυσιάζονται σ’ Αυτόν. Πριν θυσιαστούν άνθρωποι, ζώα θυσιάζονταν, μιας και σ’ αυτούς που θυσιάζονταν, δεν ήταν Θεοί.

Οι γυάλινες καράφες και τα πήλινα βάζα φτιάχτηκαν με φωτιά. Μα, εάν σπάσει η γυάλινη κανάτα, ξαναφτιάχνεται, διότι δημιουργήθηκε με μια ανάσα. Εάν σπάσει το πήλινο βάζο, δεν ξαναφτιάχνεται, διότι δεν δημιουργήθηκε με ανάσα.

Ο γάιδαρος που γυρνά μια μυλόπετρα, έχει περπατήσει εκατοντάδες μίλια. Μα, όταν ελευθερώθηκε (από την πέτρα) είδε ότι εξακολουθεί να είναι στο ίδιο σημείο. Υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν πολλά ταξίδια, μα δεν προόδευσαν προς έναν σκοπό. Όταν το σούρουπο ήρθε, δεν είδαν ούτε πόλη ούτε χωριό, ούτε ανθρώπινο τεχνούργημα ούτε φυσικό φαινόμενο, ούτε δύναμη ούτε άγγελο. Μάταιοι ήταν οι μόχθοι τους.

Η Μετάληψη είναι ο Ιησούς. Διότι αυτός καλείται στα Συριακά «Φαρισάθα» που σημαίνει «αυτός που απλώθηκε παντού», διότι ο Ιησούς ήρθε για να σταυρώσει τον κόσμο.

Ο Κύριος πήγε στους βαφείς του Λευί. Πήρε 72 διαφορετικά χρώματα και τα πέταξε στην τονελάδα . Τα τράβηξε έξω όλα άσπρα. Και είπε «ο Υιός του Ανθρώπου έγινε βαφέας». Όσο για την Σοφία που καλείται «στείρα», είναι η μητέρα των αγγέλων. Και η σύντροφος του [...] Μαρία Μαγδαληνή [...] την αγαπούσε περισσότερο από όλους τους μαθητές, και συνήθιζε να την φιλά συχνά στο στόμα. Οι άλλοι μαθητές [...]. του είπαν «γιατί αγαπάς αυτήν περισσότερο από εμάς;». Και ο Σωτήρας τους απάντησε «γιατί δεν αγαπώ εσάς όπως αυτήν; Όταν ένας τυφλός κι ένας που βλέπει είναι μαζί στο σκοτάδι, δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Μα όταν το φως έρθει, τότε αυτός που βλέπει θα δει το φως, κι αυτός που είναι τυφλός θα παραμείνει στο σκοτάδι».

Ο Κύριος είπε «μακάριος αυτός που προηγήθηκε της δημιουργίας του. Διότι αυτός που είναι, ήταν και θα είναι»

Η ανωτερότητα του ανθρώπου δεν είναι ορατή στο μάτι, μα βρίσκεται σ’ ότι κρύβεται από το μάτι.

Επομένως, αυτός έχει εξουσία στα ζώα που είναι πιο δυνατά από αυτόν και μεγάλα σ’ ότι είναι ορατό και αόρατο. Έτσι επιβιώνουν. Μα εάν ο άνθρωπος αποχωριστεί από αυτά, σφάζονται μεταξύ τους και δαγκώνονται. Αλληλοφαγωθήκανε διότι δεν βρίσκανε φαγητό. Μα τώρα βρήκανε φαγητό, επειδή ο άνθρωπος καλλιέργησε την γη.

Εάν κάποιος βυθιστεί στο νερό και ξαναβγεί χωρίς να έχει λάβει κάτι, και πει «είμαι Χριστιανός», τότε δανείζεται το όνομα με τόκο. Μα εάν λάβει το Άγιο Πνεύμα, τότε έχει λάβει το όνομα ως δώρο. Αυτός που έλαβε το δώρο δεν χρειάζεται να το δώσει πίσω, μα απ’ αυτόν που δανείστηκε το όνομα με τόκο, η πληρωμή απαιτείται. Έτσι συμβαίνει όταν κάποιος βιώνει το μυστήριο.

Σπουδαίο είναι το μυστήριο του γάμου! Διότι χωρίς αυτό, ο κόσμος δεν θα υπήρχε. Τώρα όμως η ύπαρξη του κόσμου [...], και η ύπαρξη [...] γάμο. Σκεφτείτε την [...] σχέση, διότι κατέχει δύναμη. Το είδωλό (αντίθετό) της, είναι μίασμα.

Οι μορφές του κακού πνεύματος είναι ανδρικές και γυναικείες. Οι ανδρικές είναι οι μορφές εκείνες που ενώνονται με τις ψυχές που βρίσκονται σε γυναικείο σώμα και οι γυναικείες μορφές είναι αυτές που ανακατεύονται με ψυχές σε ανδρικό σώμα, μέσω αυτού που είναι ανυπάκουος. Και κανείς δεν θα μπορέσει να αποδράσει απ’ αυτές εάν τον δέσουν, εάν δεν λάβει ανδρική δύναμη ή γυναικεία δύναμη, τον γαμπρό και την νύφη. Ένας τους λαμβάνει από το καθρέφτισμα της γαμήλιας σουίτας. Όταν οι κακόβουλες γυναίκες βλέπουν έναν άνδρα να κάθεται μόνος, πέφτουν πάνω του και παίζουν μαζί του για να τον διαφθείρουν. Έτσι και οι έκφυλοι άνδρες, όταν βλέπουν μια γυναίκα να κάθεται μόνη, πάνε και κάθονται δίπλα της και προσπαθούν να την πείσουν και να την σαγηνεύσουν, για να την διαφθείρουν. Μα εάν δουν έναν άνδρα να κάθεται με την σύζυγό του στο πλάι του, τότε οι μιαρές γυναίκες δεν μπορούν να μπούν μέσα στον άνδρα, ούτε οι μιαροί άνδρες μέσα στην γυναίκα. Έτσι, όταν η εικόνα και ο άγγελος είναι ενωμένοι μεταξύ τους, κανείς δεν μπορεί να μπει μέσα τους.

Αυτός που βγαίνει από τον κόσμο, δεν μπορεί πια να είναι δέσμιος των εδαφών που ήταν στον κόσμο. Ολοφάνερα είναι υπεράνω του πόθου των [...] και του φόβου. Είναι αφέντης υπεράνω [...]. Είναι ανώτερος της ζήλιας. Εάν [...] έρθει, τον συλλαμβάνουν και τον πνίγουν. Και πως θα μπορέσει αυτός να δραπετεύσει από τις μεγάλες [...] δυνάμεις; Πως θα καταφέρει να [...]; Μερικοί λένε «έχουμε πίστη» ώστε να [...] τα ακάθαρτα πνεύματα και δαίμονες. Διότι εάν είχαν το Άγιο Πνεύμα, κανένα ακάθαρτο πνεύμα δεν θα μπορούσε να τους προκαλέσει. Μην φοβάστε την σάρκα και μην την αγαπάτε. Εάν την φοβάστε, θα σας διαφεντεύει. Εάν την αγαπάτε, θα σας καταπιεί και θα σας παραλύσει.

Κι έτσι διαμένει είτε σ’ αυτόν τον κόσμο, είτε μέσα στην ανάσταση είτε στην μέση. Ο Θεός να φυλάει να μην βρεθώ εκεί! Σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει καλό και κακό. Τα καλά του δεν είναι καλά και τα κακά του δεν είναι κακά. Μα υπάρχει κακό μετά από αυτόν τον κόσμο, που είναι αληθινό κακό - αυτό που καλείται «η μέση». Είναι ο θάνατος . Όσο είμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι πρέπον για εμάς να καταφέρουμε την ανάσταση, ώστε να μπορέσουμε μετά να απαλλαγούμε από την σάρκα, να αναπαυτούμε και να μην περπατούμε στην μέση. Διότι πολλοί θα ξεστρατίσουν. Μα είναι καλό να ξεπερνούν τον κόσμο, προτού αμαρτήσουν. Μερικοί δεν θα θέλουν, ούτε έχουν την δύναμη να το κάνουν. Κι άλλοι που θα το θέλουν, μα δεν θα έχουν κέρδος απ’ αυτό. Διότι δεν θα πράττουν από [...] κι έτσι γίνονται αμαρτωλοί. Κι αν δεν θέλουν, η δικαιοσύνη θα τους διαφεύγει σε κάθε περίπτωση: και είναι πάντα θέμα της θέλησης, κι όχι της πράξης.

Ένας απόστολος είδε σε όραμα ανθρώπους κλεισμένους μέσα σε φλεγόμενο σπίτι και τυλιγμένους σε φλεγόμενη [...], να ψεύδονται [...], να φλογίζονται [...], ήταν μέσα σε [...] πίστη. Και τους είπε «[...] ώστε να σωθείτε;» [...], «δεν το επιθυμούσαν. Έλαβαν [...] τιμωρία, αυτό που λέγεται ‘[...] σκοτάδι’, διότι [...]».

Από νερό και φωτιά δημιουργήθηκε η ψυχή και το πνεύμα. Από νερό, φωτιά και φως δημιουργήθηκε ο υιός της γαμήλιας σουίτας. Η φωτιά είναι το Χρίσμα, το φως είναι η φωτιά. Δεν αναφέρομαι στην φωτιά που δεν έχει μορφή, αλλά στην φωτιά με λευκή μορφή, που είναι φωτεινή και όμορφη, και που δίνει ομορφιά .

Η αλήθεια δεν ήρθε στον κόσμο γυμνή, μα με σύμβολα και εικόνες. Ο κόσμος δεν θα λάβει την αλήθεια με άλλο τρόπο. Υπάρχει αναγέννηση και εικόνα αναγέννησης. Είναι οπωσδήποτε απαραίτητο να γεννηθούμε ξανά μέσα από την εικόνα. Ποιά; Την ανάσταση. Η εικόνα πρέπει να ξανα-υψωθεί μέσω της εικόνας. Η γαμήλια σουίτα και η εικόνα πρέπει να εισέλθουν μέσω της εικόνας στην αλήθεια: αυτή είναι η αποκατάσταση. Αυτοί που αναπαράγουν το όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να το αναπαράγουν για εσάς. Εάν κάποιος δεν τα αποκτήσει, το όνομα («Χριστιανός») θα του ζητηθεί να το δώσει πίσω. Μα ένας λαμβάνει το Χρίσμα του [...] και την δύναμη του σταυρού. Αυτή τη δύναμη, οι απόστολοι την λένε «δεξί κι αριστερό» . Και τότε αυτός ο άνθρωπος δεν είναι πια Χριστιανός, αλλά Χριστός.

Ο Κύριος έκανε τα πάντα σε μυστήρια, βάπτιση και χρίσμα και ευχαριστία και λύτρωση και γαμήλιο δωμάτιο. […] είπε «ήρθα να για να κάνω τα κάτω σαν τα πάνω και τα έξω σαν τα μέσα. Ήρθα για να τα ενώσω σε ένα μέρος». [...] εδώ με σύμβολα, [...] και εικόνες.

Αυτοί που λένε «υπάρχει ένας ουράνιος άνθρωπος και ένας πάνω από αυτόν» κάνουν λάθος. Διότι είναι ο πρώτος πριν από αυτούς τους δύο ουράνιους ανθρώπους, αυτός που αποκαλύφθηκε, που καλούν «ο κάτω». Και σ’ αυτόν που ανήκουν τα κρυφά, είναι πάνω απ’ αυτόν. Θα ήταν καλύτερα να έλεγαν «το εσώτερο και το εξώτερο, κι ότι είναι έξω το εξώτερο». Γι αυτό ο Κύριος αποκάλεσε καταστροφή το «εξώτερο σκοτάδι». Δεν υπάρχει άλλο εξώτερο πέραν αυτού. Είπε «ο Πατέρας μου που είναι στα κρυφά». Είπε «πηγαίνετε στην κάμαρά σας, κλείστε την πόρτα πίσω σας και προσευχηθείτε στον Πατέρα σας που είναι στα κρυφά» (Ματθ 6:6), αυτός που είναι μέσα σε όλους. Μα αυτό που είναι μέσα τους, είναι ανόητο. Πέρα από αυτό, δεν υπάρχει τίποτε άλλο μέσα τους. Γι αυτό λένε «αυτός που είναι πάνω απ’ όλους».

Πριν τον Χριστό, μερικοί ήρθανε από μέρος που δεν μπορούνε πια να εισέλθουν, και πήγαν εκεί απ’ όπου δεν μπορούν πια να βγούν. Μετά ήρθε ο Χριστός. Αυτοί που εισήλθαν, τους έβγαλε και αυτοί που εξήλθαν τους έφερε μέσα.

Όταν η Εύα ήταν ακόμα με τον Αδάμ, ο θάνατος δεν υπήρχε. Όταν χωρίστηκε από αυτόν, δημιουργήθηκε ο θάνατος. Εάν ξανα-εισέλθει, και επιτύχει τον παλιό εαυτό του, ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια.

«Θεέ μου, Θεέ μου, Κύριέ μου, με εγκατέλειψες;» (Μαρκ. 15:34). Ήταν στον σταυρό όταν είπε αυτά τα λόγια, διότι είχε φύγει από αυτό το μέρος.

[...] αυτός που γεννήθηκε μέσω αυτού που [...] από τον Θεό.

Οι [...] από τους νεκρούς. [...] να είναι, μα τώρα [...] τέλειος. [...] σάρκα, μα αυτό [...] είναι αληθινή σάρκα. [...] δεν είναι αληθινό, αλλά [...] κρατά μόνο την εικόνα του αληθινού.

Η γαμήλια σουίτα δεν είναι για τα ζώα, ούτε για τους σκλάβους, ούτε για τις έκφυλες γυναίκες. Μα είναι για τους ελεύθερους άνδρες και τις παρθένες.

Μέσω του Αγίου Πνεύματος πραγματικά δημιουργηθήκαμε, μα δημιουργηθήκαμε μέσω του Χριστού στα δύο. Μυρωθήκαμε μέσω του Πνεύματος. Όταν δημιουργηθήκαμε, είμασταν ενωμένοι. Κανείς δεν μπορεί να δει τον εαυτό του στο νερό ή στον καθρέφτη χωρίς φως. Ούτε εσείς μπορείτε να δείτε μέσα στο φως χωρίς καθρέφτη ή νερό. Γι αυτό, είναι πρέπων να βαφτίζεστε μέσα στα δύο, στο φως και το νερό. Τώρα το νερό είναι το Χρίσμα.

Υπήρχαν τρία κτίσματα ειδικά για θυσία στην Ιερουσαλήμ. Το ένα που κοίταζε την δύση, λεγότανε «το Άγιο». Το άλλο που κοιτούσε νότια, λεγότανε «το Άγιο του Αγίου». Το τρίτο που κοιτούσε ανατολικά, λεγότανε «το Άγιο των Αγίων», εκεί που εισέρχεται ο αρχιερέας. Το βάπτισμα είναι το «Άγιο» κτίριο. Η λύτρωση είναι το «Άγιο του Αγίου». «Το Άγιο των Αγίων» είναι η γαμήλια σουίτα. Το βάπτισμα συμπεριλαμβάνει την ανάσταση και την λύτρωση. Η λύτρωση γίνεται στην γαμήλια σουίτα. Μα στην γαμήλια σουίτα είναι μέσα σε αυτό που είναι ανώτερο του [...] δεν θα το βρείτε [...] είναι αυτοί που προσεύχονται [...] Ιερουσαλήμ, που [...] Ιερουσαλήμ [...] που λέγονται «Άγιο των Αγίων» [...] το πέπλο ήταν δανεικό, [...] γαμήλια σουίτα εκτός από την εικόνα [...] άνω. Γι αυτό, το πέπλο του ήταν δανεικό από την κορυφή ως το τέλος. Διότι ταίριαζε σε μερικούς που ήταν κάτω να πάνε πάνω.

Οι δυνάμεις δεν βλέπουν αυτούς που είναι ντυμένοι με τέλειο φως, και γι αυτό δεν μπορούν να τους διαφθείρουν. Πρέπει να ντυθούμε με αυτό το φως, με ψυχή και σώμα στην ένωση.

Εάν η γυναίκα δεν διαχωριζότανε από τον άνδρα, δεν θα πέθαινε με τον άνδρα. Ο διαχωρισμός του έγινε η αρχή του θάνατου. Γι αυτό, ο Χριστός ήρθε να αποκαταστήσει τον διαχωρισμό, που ήταν από την αρχή, και να ξανα-ενώσει τους δύο, και να δώσει ζωή σ’ αυτούς που πέθαναν λόγω του διαχωρισμού, και να τους ενώσει. Μα η γυναίκα ενώνεται με τον άνδρα της στην γαμήλια σουίτα. Πράγματι, όσοι ενώνονται στην γαμήλια σουίτα, δεν θα ξανα-χωριστούν. Έτσι, η Εύα διαχωρίστηκε από τον Αδάμ, διότι δεν ήταν σε γαμήλια σουίτα που ενώθηκε μαζί του.

Η ψυχή του Αδάμ δημιουργήθηκε με μια πνοή. Σύντροφος της ψυχής του είναι το πνεύμα. Η Μητέρα του δόθηκε σ’ αυτόν. Η ψυχή του πάρθηκε πίσω και αντικαταστάθηκε με το πνεύμα. Όταν ήταν ενωμένος (με το πνεύμα), είπε λόγια ακατανόητα στις δυνάμεις. Τον φθονούσαν [...] πνευματικό σύντροφο [...] κρυφό [...] ευκαιρία [...] μόνο γι αυτούς [...] γαμήλια σουίτα, ώστε να [...].

Ο Ιησούς φάνηκε [...] Ιορδανία - το ολοκλήρωμα της Βασιλείας του Ουρανού. Αυτός που δημιουργήθηκε πριν απ’ όλα, αναδημιουργήθηκε. Αυτός που κάποτε χρίστηκε, ξανα-χρίστηκε εκ νέου. Αυτός που απελευθερώθηκε, απελευθέρωσε κι άλλους.

Πράγματι, κάποιος πρέπει να προφέρει ένα μυστήριο. Ο Πατέρας όλων ενώθηκε με την παρθένα που ήρθε κάτω και φωτιά έλαμψε γι αυτόν εκείνη τη μέρα. Εμφανίστηκε στην μεγάλη γαμήλια σουίτα. Έτσι το σώμα του δημιουργήθηκε εκείνη τη μέρα. Έφυγε από την γαμήλια σουίτα σαν ένας που δημιουργήθηκε από τον γαμπρό και την νύφη. Έτσι ο Ιησούς εγκαθίδρυσε τα πάντα μέσω αυτών. Είναι πρέπων οι μαθητές του να εισέλθουν εκεί που αναπαύεται.

Ο Αδάμ δημιουργήθηκε από δύο παρθένες: από το Πνεύμα και από την παρθένα γη. Ο Χριστός λοιπόν, γεννήθηκε από παρθένα για να επανορθώσει την Πτώση που έγινε στην δημιουργία.

Υπάρχουν δύο δέντρα στον Παράδεισο. Το ένα φέρει ζώα, το άλλο φέρει ανθρώπους. Ο Αδάμ έφαγε από το δέντρο που φέρει ζώα. Έγινε ζώο και γέννησε ζώα. Γι αυτό τα τέκνα του Αδάμ λατρεύουν ζώα. Το δέντρο [...] ο καρπός είναι [...] αυξάνεται. [...] έφαγε το [...] καρπό του [...] φέρει ανθρώπους, [...] άνθρωπο. [...] ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. [...] άνθρωποι δημιουργούν τον Θεό. Έτσι είναι τα πράματα στον κόσμο - οι άνθρωποι δημιουργούν Θεούς και λατρεύουν τις δημιουργίες τους. Θα ήταν πιο ταιριαστό οι Θεοί να λατρεύουν τους ανθρώπους!

Σίγουρα ότι καταφέρνει ο άνθρωπος, βασίζεται στις ικανότητές του. Γι αυτό, αναφερόμαστε σε κάποιου τα κατορθώματα ως «ικανότητές του». Μεταξύ των κατορθωμάτων του, είναι τα τέκνα του. Δημιουργούνται σε μια στιγμή απόλαυσης. Έτσι οι ικανότητές του καθορίζουν ότι κατορθώνει, μα της απόλαυσης ολοφάνερη απόδειξη είναι τα τέκνα του. Θα δείτε ότι αυτό προέρχεται απ’ ευθείας από την εικόνα. Εδώ είναι ο άνθρωπος που δημιουργήθηκε καθ’ εικόνα, κατορθώνοντας πράγματα με την φυσική του δύναμη, μα παράγοντας τέκνα με απόλαυση.

Σ’ αυτό το κόσμο οι σκλάβοι υπηρετούν τους ελεύθερους. Στη Βασιλεία του Ουρανού, οι ελεύθεροι θα φροντίσουν τους σκλάβους: τα τέκνα της γαμήλιας σουίτας θα φροντίσουν τα τέκνα του γάμου. Τα τέκνα της γαμήλιας σουίτας έχουν μόνο ένα όνομα: ανάπαυση. Όλοι μαζί, δεν χριάζεται να λάβουν άλλη μορφή, διότι στοχάζονται, [...]. Είναι αναρίθμητοι [...] στα πράγματα [...] τα θαυμαστά [...].

Αυτοί [...] βυθίζονται σε νερό. [...] έξω (από το νερό), θα το καθαγιάσουν [...], αυτοί που [...] στο όνομά του. Διότι είπε «έτσι πρέπει, για να εκπληρώσουμε όλη τη δικαιοσύνη» (Ματθ. 3:15).

Αυτοί που λένε ότι πρώτα θα πεθάνουν και μετά θα ανυψωθούν, λαθεύουν. Εάν δεν ληφθεί πρώτα η ανάσταση ενώ είναι ζωντανοί, όταν πεθάνουν δεν θα έχουν τίποτα να λάβουν. Έτσι επίσης όταν μιλάνε για την βάπτιση λένε «η βάπτιση είναι ένα υπέροχο πράγμα» διότι εάν οι άνθρωποι την λάβουν, θα ζήσουν. Ο Φίλιππος ο Απόστολος είπε «ο Ιωσήφ ο μαραγκός φύτεψε έναν κήπο, διότι χρειαζότανε το ξύλο για την δουλειά του. Αυτός ήταν που έφτιαξε τον σταυρό από τα δέντρα που φύτεψε. Το δικό του τέκνο κρεμάστηκε σε αυτό που φύτεψε. Το τέκνο του ήταν ο Ιησούς, και αυτό που φυτεύτηκε ήταν ο σταυρός». Μα το Δέντρο της Ζωής βρίσκεται στην μέση του Κήπου. Όμως, είναι από ελαιόδεντρο που πήραμε το Χρίσμα, και από το Χρίσμα, την ανάσταση.

Αυτός ο κόσμος τρώει κουφάρια. Όλα όσα τρώγονται, μέσα του πεθαίνουν επίσης. Η αλήθεια τρώει ζωή. Κι έτσι κανείς που έχει γαλουχηθεί με αλήθεια δεν θα πεθάνει. Από αυτό το μέρος ήρθε ο Ιησούς και έφερε φαγητό. Σε όσους το ήθελαν, έδωσε ζωή, ώστε να μην πεθάνουν.

Ο Θεός [...] κήπο. Ο άνθρωπος [...] κήπο. Είναι [...] και [...] του Θεού. [...] όσα είναι μέσα [...] εύχομαι. Αυτός ο κήπος είναι ο τόπος που θα πούν σε μένα «[...] φάε αυτό ή μη φας εκείνο, όπως προτιμάς». Στον τόπο που θα τα φάω όλα, είναι στο Δέντρο της Γνώσης. Αυτό σκότωσε τον Αδάμ, μα εδώ το Δέντρο της Γνώσης έκανε τον άνθρωπο ζωντανό. Ο νόμος ήταν το δέντρο. Έχει τη δύναμη να δίνει γνώση του καλού και του κακού. Δεν τον απομάκρυνε από το κακό ούτε τον τοποθέτησε στο καλό, μα δημιούργησε τον θάνατο γι αυτούς που τρώγανε απ’ αυτό. Διότι όταν είπε «φάε αυτό, μη φας το άλλο», ήταν η αρχή του θανάτου.

Το Χρίσμα είναι ανώτερο της βάπτισης, διότι από την λέξη «Χρίσμα» καλούμαστε «Χριστιανοί», σίγουρα όχι από την λέξη «Βάπτιση». Και λόγω του Χρίσματος «ο Χριστός» έλαβε το όνομά του. Διότι ο Πατέρας μύησε τον Υιό, και ο Υιός μύησε τους αποστόλους, και οι απόστολοι μύησαν εμάς. Κι αυτός που μυήθηκε, κατέχει τα πάντα. Κατέχει την ανάσταση, το φως, τον σταυρό, το Άγιο Πνεύμα. Αυτό του έδωσε ο Πατέρας στην γαμήλια σουίτα! Κι αυτός δέχτηκε το δώρο με ευχαρίστηση. Ο Πατέρας είναι μέσα στον Υιό και ο Υιός μέσα στον Πατέρα. Αυτή είναι η Βασιλεία του Ουρανού.

Ο Κύριος τα είπε καλά «μερικοί εισήλθαν στην Βασιλεία του Ουρανού γελώντας, και εξήλθαν [...] διότι [...] Χριστιανός, [...]. Κι όσο πιο σύντομα [...] βυθίστηκε σε νερό, έγινε [...] τα πάντα (σ’ αυτόν τον κόσμο), [...] διότι [...] ασήμαντο, μα [...] γεμάτος περιφρόνηση γι αυτό [...] η Βασιλεία του Ουρανού [...] εάν απεχθάνεται [...] και το χλευάζει ως ασήμαντο [...] γελώντας. Έτσι είναι και με το ψωμί και την κούπα και το λάδι, παρόλο που υπάρχει άλλο ανώτερο αυτόν.

Ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα λάθος. Διότι αυτός που τον δημιούργησε, ήθελε να τον δημιουργήσει άφθαρτο και αθάνατο. Μα δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει τον πόθο του. Διότι ο κόσμος δεν ήταν ποτέ άφθαρτος, όπως δεν είναι κι αυτός που τον δημιούργησε. Διότι τα πράγματα δεν είναι άφθαρτα, μα οι υιοί είναι. Τίποτα δεν θα λάβει αφθαρσία, εάν πρώτα δεν την λάβει ένας υιός. Μα αυτός που δεν έχει την ικανότητα να λάβει, πόσα παραπάνω θα μπορέσει να δώσει;

Η κούπα της προσευχής περιέχει κρασί και νερό, από τότε που ορίστηκε ο τύπος του αίματος στον οποίο δίδεται η ευχαριστία. Και είναι γεμάτη με το Άγιο Πνεύμα, και ανήκει στον ολοκληρωτικά τέλειο άνθρωπο. Όταν πίνουμε αυτό, λαμβάνουμε για εμάς τον τέλειο άνθρωπο. Το ζωντανό νερό είναι το σώμα. Είναι απαραίτητο να φορέσουμε τον ζωντανό άνθρωπο. Έτσι, όταν προετοιμάζεται να βυθιστεί στο νερό, γδύνεται, ώστε να φορέσει τον ζωντανό άνθρωπο.

Το άλογο γεννά άλογο, ο άνθρωπος γεννά άνθρωπο, ο Θεός φέρνει Θεό. Συγκρίνετε με τον γαμπρό και τη νύφη. Ήρθαν για [...]. Κανένας Εβραίος [...] υπήρξε. Και [...] από τους Εβραίους. [...] Χριστιανούς [...] αυτά [...] αναφέρονται ως «οι εκλεκτοί άνθρωποι του [...]» και «αληθινός άνθρωπος» και «Υιός του Ανθρώπου» και «ο σπόρος του Υιού του Ανθρώπου». Αυτή η αληθινή φυλή διακρίθηκε στον κόσμο [...] που οι υιοί της γαμήλιας σουίτας διαμένουν.

Όπως σε αυτόν τον κόσμο η ένωση είναι του συζύγου με την σύζυγο -δύναμη και [...] πληρότητα- στο Αέναο η μορφή της ένωσης είναι διαφορετική, παρόλο που αναφέρεται με τα ίδια ονόματα. Υπάρχουν όμως κι άλλα ονόματα. Είναι ανώτερα κάθε άλλου ονόματος που έχει δωθεί και είναι δυνατότερα των δυνατών. Διότι όπου υπάρχει επίδειξη δύναμης, είναι αυτοί που φαίνεται να υπερέχουν σε δύναμη. Δεν είναι ξέχωροι, μα μαζί είναι Ένα. Αυτό είναι που δεν θα μπορέσει να υψωθεί από την καρδιά της σάρκας.

Δεν είναι απαραίτητο για όσους κατέχουν τα πάντα να γνωρίζουν τον εαυτό τους; Μερικοί, πραγματικά εάν δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, δεν θα χαρούν αυτά που κατέχουν. Μα αυτοί που κατάφεραν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, χαίρονται αυτά που κατέχουν.

Όχι μόνο δεν είναι ικανοί να φυλακίσουν τον τέλειο άνθρωπο, μα είναι ανίκανοι και να τον δουν, διότι εάν τον δουν, θα τον φυλακίσουν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για έναν άνθρωπο να αποκτήσει αυτήν την ικανότητα, παρά μόνο να φορέσει το τέλειο φως και να δίνει το τέλειο φως. Αυτός που το έχει φορέσει, θα εισέλθει [...]. Αυτό είναι το τέλειο [...] που εμείς [...] γινόμαστε [...] προτού αποχωρίσουμε [...]. Όποιος λάβει τα πάντα [...] από τώρα και στο εξής [...] ικανός [...] αυτόν τον τόπο, μα θα [...] το Κέντρο σαν ατελές. Μόνο ο Ιησούς γνωρίζει το τέλος αυτού του ανθρώπου.

Ο ιερέας είναι απόλυτα άγιος, σε όλο του το σώμα. Διότι εάν έλαβε το ψωμί, θα το καθαγιάσει. Ή την κούπα ή ότι άλλο έλαβε, θα το καθαγιάσει. Οπότε, πως να μην καθαγιάσει και το σώμα;

Τελειοποιώντας το νερό της βάπτισης, ο Ιησούς το άδειασε από τον θάνατο. Γι αυτό βυθιζόμαστε στο νερό, μα δεν βυθιζόμαστε στο θάνατο, ώστε να μην χυθούμε μέσα στο πνεύμα του κόσμου. Όταν αυτό το πνεύμα φυσά, φέρνει τον χειμώνα. Όταν το Άγιο Πνεύμα ανασαίνει, το καλοκαίρι έρχεται.

Αυτός που έχει γνώση της αλήθειας είναι ελεύθερος άνθρωπος, μα οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν αμαρτάνουν, διότι «όποιος αμαρτάνει, είναι σκλάβος της αμαρτίας» (Ιωαν. 8:34). Αλήθεια είναι η Μητέρα, Γνώση είναι ο Πατέρας. Αυτοί που νομίζουν ότι η αμαρτία δεν τους αγγίζει, καλούνται «ελεύθεροι» σ’ αυτό το κόσμο. Γνώση της αλήθειας κάνει τέτοιους ανθρώπους υπερόπτες, κι αυτό σημαίνουν οι λέξεις «τους ελευθερώνει». Τους δίνει μέχρι και μια αίσθηση ανωτερότητας σ’ αυτόν τον κόσμο. Μα «η αγάπη χτίστηκε» (1 Κο. 8:10). Το γεγονός είναι πως αυτός που είναι πραγματικά ελεύθερος, μέσω της γνώσης, είναι σκλάβος από αγάπη γι αυτούς που δεν κατάφεραν ακόμα να αποκτήσουν ελευθερία γνώσης. Η γνώση τους καθιστά ικανούς να γίνουν ελεύθεροι. Η αγάπη ποτέ δεν αποκαλεί κάτι ιδιοκτησία της, [...] κατέχει [...]. Ποτέ δεν λέει «αυτό είναι δικό σου» ή «αυτό είναι δικό μου», μα λέει «όλ’ αυτά είναι δικά σου». Η πνευματική αγάπη είναι κρασί και άρωμα. Όσοι αλείφονται μ’ αυτήν, ευχαριστιούνται μέσα σ’ αυτήν. Όταν αυτοί που έχουν αλειφθεί είναι παρόντες, όλοι όσοι είναι κοντά τους κερδίζουν από το άρωμά τους. Μα όταν θα αποχωρίσουν, τότε αυτοί που δεν είναι αλειμμένοι, παραμένουν στην δυσοσμία τους. Ο καλός Σαμαρίτης δεν έδωσε τίποτε άλλο παρά κρασί και λάδι στον πληγωμένο. Αυτή είναι η αλοιφή. Θεράπευσε τις πληγές, διότι «η αγάπη καλύπτει πολλά αμαρτήματα» (1 Π. 4:8)

Τα παιδιά της γυναίκας μοιάζουν στον άνδρα που την αγαπά. Εάν ο σύζυγός της την αγαπά, τότε μοιάζουν στον σύζυγο. Εάν είναι ο εραστής, τότε μοιάζουνε στον εραστή. Συχνά, εάν η γυναίκα κοιμηθεί με τον σύζυγό της από υποχρέωση, ενώ η καρδιά της είναι με τον εραστή της, τότε το παιδί που θα συλλάβει θα μοιάζει του εραστή. Τώρα εσείς που ζείτε μαζί με τον Υιό του Θεού, μην αγαπάτε τον κόσμο, μα αγαπάτε τον Κύριο, ώστε αυτοί που θα γεννήσετε να μην μοιάζουν στον κόσμο, μα να μοιάζουν του Κυρίου.

Το ανθρώπινο ον συνουσιάζεται με το ανθρώπινο ον. Το άλογο συνουσιάζεται με το άλογο, και το γαϊδούρι με το γαϊδούρι. Διαφορετικές φυλές του ίδιου είδους συνουσιάζονται συχνά μεταξύ τους. Κι έτσι το πνεύμα ανακατεύεται με το πνεύμα, και οι σκέψεις με τις σκέψεις και το φως μοιράζεται με φως. Εάν έχετε γεννηθεί άνθρωποι, οι άνθρωποι είναι που θα σας αγαπήσουν. Εάν γίνετε πνεύμα, το πνεύμα είναι που θα σας συντροφεύει. Εάν γίνετε σκέψεις, οι σκέψεις θα ανακατεύονται μαζί σας. Εάν γίνετε φως, το φως θα μοιράζεται με σας. Εάν γίνεται ένα με αυτούς που ανήκουν πάνω, είναι αυτοί που ανήκουν πάνω που θα αναπαύονται σε σας. Εάν γίνετε άλογο ή γαϊδούρι ή ταύρος ή σκύλος ή πρόβατο ή άλλο από τα ζώα που βρίσκονται έξω και κάτω, τότε κανένας άνθρωπος ή πνεύμα ή σκέψη ή φως δεν θα μπορεί να σας αγαπήσει. Ούτε αυτοί που ανήκουν πάνω ή μέσα θα μπορούν να αναπαυτούν μέσα σας, κι εσείς δεν έχετε θέση μέσα τους.

Αυτός που είναι σκλάβος παρά την θέλησή του, θα καταφέρει να ελευθερωθεί. Αυτός που ελευθερώθηκε από τον αφέντη του, και πουλήθηκε αυτόβουλα στην σκλαβιά, δεν θα μπορέσει να είναι ελεύθερος.

Η καλλιέργεια του κόσμου απαιτεί την συνεργασία τεσσάρων βασικών στοιχείων. Η σοδειά μαζεύεται στο παχνί ως αποτέλεσμα της φυσικής δράσης του νερού, της γης, του αέρα και του φωτός. Η καλλιέργεια του Θεού αντίστοιχα έχει τέσσερα στοιχεία: πίστη, ελπίδα, αγάπη και γνώση . Πίστη είναι η γη μας, αυτό απ’ όπου είναι οι ρίζες μας. Ελπίδα είναι το νερό με το οποίο γαλουχούμαστε. Αγάπη είναι ο αέρας με τον οποίο μεγαλώνουμε. Γνώση, είναι το φως με το οποίο θεριζόμαστε. Η Χάρη υπάρχει σε τέσσερις τρόπους: είναι γήινη, είναι ουράνια, [...] τον υψηλότερο ουρανό, [...] μέσα [...].

Ευλογημένος αυτός που σε καμία περίπτωση δεν επέφερε σε ψυχή [...]. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Ιησούς Χριστός. Ήρθε σε όλη την πλάση και δεν επιβάρυνε κανέναν. Έτσι, ευλογημένος είναι όποιος του μοιάζει, γιατί είναι τέλειος άνθρωπος. Διότι ο κόσμος μας λέει ότι αυτό το είδος είναι δύσκολο να ορισθεί. Πως θα μπορέσουμε εμείς να καταφέρουμε κάτι τόσο σπουδαίο; Πως θα δώσουμε σ’ όλους παρηγοριά; Υπεράνω όλων είναι να μην προκαλούμε σε κανέναν θλίψη, είτε είναι κάποιος σπουδαίος ή ασήμαντος, πιστός ή άπιστος – και να δίνουμε παρηγοριά σ’ όσους ευχαριστιούνται με τις καλές πράξεις. Μερικοί το θεωρούν πλεονέκτημα να προσφέρουν παρηγοριά σ’ αυτούς που έχουν απομακρυνθεί. Αυτός που κάνει καλές πράξεις δεν μπορεί να δώσει παρηγοριά σ’ αυτούς, διότι δεν αρπάζει ότι θέλει. Είναι ανίκανος να προκαλέσει θλίψη, διότι δεν τους στεναχωρεί. Να είστε σίγουροι πως αυτοί που έχουν απομακρυνθεί, συχνά προκαλούν θλίψη στους ανθρώπους – παρόλο που δεν το επιθυμούν. Μα είναι η μοχθηρία τους που ευθύνεται για την θλίψη που προκαλούν. Αυτός όμως που κατέχει τις αρετές (του τέλειου ανθρώπου) σπέρνει την χαρά. Μα κάποιοι, παρ’ όλ’ αυτά, ενοχλούνται πάρα πολύ απ’ αυτό.

Υπήρχε κάποτε ένας οικονόμος που είχε ότι μπορεί κανείς να φανταστεί, είτε είναι υιός είτε σκλάβος είτε αγελάδες είτε σκύλος είτε γουρούνι είτε καλαμπόκι είτε κριθάρι είτε δημητριακά είτε χόρτο είτε [...] είτε κρέας είτε βελανίδι. Ήταν λογικός άνθρωπος, και γνώριζε τίνος είναι κάθε μια τροφή. Σερβίριζε στα παιδιά ψωμί [...]. Σερβίριζε στους σκλάβους [...] και γεύμα. Πετούσε κριθάρι και δημητριακά και χόρτα στις αγελάδες. Πετούσε κόκαλα στα σκυλιά και στα γουρούνια βελανίδια και λαπά. Συγκρίνετε με τον μαθητή του Θεού: εάν είναι λογικός άνθρωπος, καταλαβαίνει τι είναι η μαθητεία. Οι σάρκινες μορφές δεν θα τον ξεγελάσουν, μα θα κοιτάξει την κατάσταση της ψυχής έκαστου με τον οποίο συνομιλεί. Υπάρχουν πολλά ζώα στον κόσμο που έχουν ανθρώπινη μορφή. Όταν τους αναγνωρίσει, στο γουρούνι θα πετάξει βελανίδια, στο βόδι θα πετάξει κριθάρι, δημητριακά και χόρτο, στα σκυλιά θα πετάξει κόκαλα. Στους σκλάβους θα δώσει μόνο βασικά μαθήματα και στα παιδιά ολόκληρη την διδασκαλία.

Υπάρχει ο Υιός του Ανθρώπου και υπάρχει ο υιός του Υιού του Ανθρώπου. Ο Κύριος είναι Υιός του Ανθρώπου και ο υιός του Υιού του Ανθρώπους είναι αυτός που δημιουργεί μέσω του Υιού του Ανθρώπου. Ο Υιός του Ανθρώπου έλαβε από τον Θεό την ικανότητα να πλάθει. Έχει επίσης την ικανότητα να δημιουργεί. Αυτός που έχει λάβει την ικανότητα να πλάθει, είναι πλάσμα. Αυτός που έχει την ικανότητα να δημιουργεί, είναι απόγονος. Αυτός που πλάθει δεν μπορεί να δημιουργήσει. Μα τώρα λένε «αυτός που πλάθει, δημιουργεί». Μα αυτό που καλείται «απόγονος» είναι μόνο πλάσμα. Γι αυτό [...] της γέννησης, δεν είναι απόγονοί του, μα [...]. Αυτός που πλάθει, δουλεύει ανοιχτά και είναι ορατός. Αυτός που δημιουργεί, το κάνει στα κρυφά, και είναι κρυφός, επειδή [...] εικόνα. Επίσης, αυτός που πλάθει, πλάθει ανοιχτά. Μα αυτός που δημιουργεί, δημιουργεί παιδιά στα ιδιαίτερα.

Κανείς δεν γνωρίζει πότε ο σύζυγος συνουσιάζεται με την σύζυγο, εκτός από τους ίδιους. Πράγματι, ο γάμος είναι ένα μυστήριο γι αυτούς που έχουν παντρευτεί. Εάν υπάρχει κάποια κρυφή αρετή στην μιαρή συνουσία, πόση ακόμη υπάρχει στο ιερό γαμήλιο μυστήριο! Δεν είναι σαρκικός, μα αγνός. Δεν ανήκει στο πάθος, μα στην θέληση. Δεν ανήκει στο σκοτάδι ή στην νύχτα, μα στην ημέρα και στο φως. Εάν ένας γάμος είναι ανοιχτός στο κοινό, τότε αυτό είναι πορνεία και η νύφη παίζει την πόρνη, όχι μόνο όταν διαβρεχτεί από άλλον άνδρα, μα ακόμα κι αν ξεγλιστρήσει από την κρεβατοκάμαρα και την δουν. Ας εμφανίζεται μονάχα στον πατέρα και την μητέρα, και στον φίλο του γαμπρού και στους υιούς του γαμπρού. Αυτοί επιτρέπεται να εισέρχονται στην γαμήλια σουίτα κάθε μέρα. Μα αφήστε τους άλλους να ποθούν να ακούσουν έστω την φωνή της και να ευχαριστηθούν το άρωμά της, κι αφήστε τους να τραφούν από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, σα τα σκυλιά. Οι γαμπροί και οι νύφες ανήκουν στην γαμήλια σουίτα. Κανείς δεν μπορεί να δει τον γαμπρό με την νύφη, εκτός εάν γίνει κι αυτός.

Όταν ο Αβραάμ [...] που ήταν να δει ότι ήταν να δει, περιτόμησε την σάρκα της ακροποσθίας, διδάσκοντάς μας ότι είναι πρέπον να καταστρέφεται η σάρκα.

Τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο, όσο τα ενδότερα μέρη είναι κρυμμένα, στέκονται όρθια και ζουν. Εάν αποκαλυφθούν, πεθαίνουν, όπως διευκρινίστηκε από τον ορατό άνθρωπο: όσο τα εντόσθια του ανθρώπου είναι κρυμμένα, ο άνθρωπος θα ζει! Όταν τα εντόσθιά του αποκαλύπτονται και βγαίνουν έξω απ’ αυτόν, θα πεθάνει. Έτσι και με το δέντρο: όσο οι ρίζες του είναι κρυμμένες, απλώνονται και μεγαλώνουν. Εάν μια ρίζα αποκαλυφθεί, το δέντρο αφυδατώνεται. Έτσι είναι και με κάθε δημιούργημα στον κόσμο, όχι μόνο με αυτά που έχουν αποκαλυφθεί, μα και με τα απόκρυφα. Όσο η μοχθηρία της ρίζας είναι κρυμμένη, είναι δυνατή. Μα όταν αναγνωριστεί, διαλύεται. Όταν αποκαλυφθεί, εξαφανίζεται. Γι αυτό ο Λόγος λέει «ήδη ο πέλεκυς βρίσκεται κοντά στη ρίζα των δέντρων» (Ματθ. 3:10). Δεν θα κόψει απλά -ότι κόβεται, ξαναφυτρώνει- μα ο πέλεκυς το χτυπά βαθιά, μέχρι να φέρει πάνω την ρίζα. Ο Ιησούς τράβηξε έξω την ρίζα της πλάσης, ενώ άλλοι δεν το έκαναν ούτε καν μερικώς. Όσο για εμάς, ας σκάψουμε βαθιά για την ρίζα του κακού που είναι μέσα στον καθένα, κι ας το ξεριζώσουμε από την καρδιά της ρίζας. Θα ξεριζωθεί εάν το αναγνωρίσουμε. Μα εάν το αγνοούμε, θα ριζώσει μέσα μας και θα παράγει καρπούς στην καρδιά μας. Θα μας διαφεντεύει. Θα είμαστε σκλάβοι του. Θα μας πάρει όμηρους για να κάνουμε ότι αυτό θέλει! Κι αυτό που θα θέλουμε να κάνουμε δεν θα το κάνουμε. Είναι πανίσχυρο επειδή δεν το έχουμε αναγνωρίσει. Όσο υπάρχει, είναι ενεργό. Η άγνοια είναι η μητέρα κάθε κακού. Η άγνοια έχει αποτέλεσμα τον θάνατο, διότι αυτοί που έρχονται από την άγνοια δεν υπάρχουν ούτε θα υπάρξουν ποτέ. [...] θα είναι τέλεια όταν όλη η αλήθεια αποκαλυφθεί. Διότι η αλήθεια είναι σαν την άγνοια: όσο είναι κρυμμένη, αναπαύεται, μα όταν αποκαλύπτεται και αναγνωρίζεται, και θαυμάζεται επειδή είναι πιο δυνατή από την άγνοια και το σφάλμα. Δίνει ελευθερία. Ο κόσμος είπε «εάν γνωρίζεις την αλήθεια, η αλήθεια θα σε ελευθερώσει» (Ιωαν. 8:32). Η άγνοια είναι σκλαβιά. Η γνώση είναι ελευθερία. Εάν γνωρίζουμε την αλήθεια, θα βρούμε τους καρπούς της αλήθειας μέσα μας. Εάν ενωθούμε μαζί της, θα έρθει η ολοκλήρωσή μας.

Τώρα έχουμε τα δημιουργήματα της πλάσης. Λέμε «οι δυνατοί που βρίσκονται σε υψηλή εκτίμηση, είναι σπουδαίοι άνθρωποι. Και οι αδύναμοι που περιφρονούνται, είναι άσημοι». Συγκρίνετε τα δημιουργήματα με την αλήθεια: είναι αδύναμα και περιφρονημένα, ενώ τα κρυφά είναι δυνατά και χαίρουν υψηλής εκτίμησης. Τα μυστήρια της αλήθειας αποκαλύφθηκαν, καθ’ εικόνα και ομοίωση. Η γαμήλια σουίτα όμως, παραμένει κρυμμένη. Είναι Άγια μέσα στο Άγιο. Το πέπλο αρχικά κάλυπτε το πως ο Θεός έλεγχε την πλάση, μα όταν το πέπλο είναι δανεικό και τα πράματα που καλύπτει αποκαλυφθούν, ο οίκος θα μείνει έρημος ή ακόμα και να καταστραφεί. Και όλο το κατώτερο Θεϊκό θα φύγει από εδώ, μα όχι μέσα στα άγια των αγίων, διότι δεν θα μπορεί να αναμειχθεί με το ατόφιο φως και την αψεγάδιαστη ολότητα, μα θα είναι κάτω από τα φτερά του σταυρού και κάτω από τα μπράτσα του. αυτή η κιβωτός θα είναι η λύτρωσή τους όταν η πλημμύρα τους σκεπάσει. Εάν κάποιοι ανήκουν στο τάγμα της ιεροσύνης, θα μπορέσουν να εισχωρήσουν στο πέπλο, μαζί με τον αρχιερέα. Γι αυτό, το πέπλο δεν ήταν δανεικό στην κορυφή μόνο, διότι έτσι θα ήταν ανοιχτό μονάχα σ’ αυτούς που είναι επάνω. Ούτε είναι κάτω μόνο, διότι έτσι θα αποκαλυπτότανε μόνο σ’ όσους είναι κάτω. Είναι δανεικό από την κορυφή έως κάτω. Αυτοί που είναι επάνω άνοιξαν σε μας αυτά που είναι κάτω, ώστε να μπορούμε να πάμε στα κρυφά της αλήθειας. Αυτό είναι που πραγματικά χαίρει υψηλής εκτίμησης και είναι δυνατό.

Μα θα εισέλθουμε εκεί με μέσα ταπεινής μορφής και με αδυναμίες. Είναι πράγματι ταπεινοί εάν συγκριθούν με την τέλεια λαμπρότητα. Υπάρχει λαμπρότητα που ξεπερνά την λαμπρότητα. Υπάρχει δύναμη που ξεπερνά την δύναμη. Γι αυτό τα τέλεια ανοίχθηκαν σε μας, μαζί με τα κρυφά της αλήθειας. Τα άγια των αγίων αποκαλύφθηκαν και η γαμήλια σουίτα μας προσκάλεσε μέσα.

Όσο είναι κρυφή, η μοχθηρία είναι πράγματι ανεπαρκής, μα δεν έχει απομακρυνθεί από τον σπόρο του Αγίου Πνεύματος. Είναι σκλάβοι του κακού. Μα όταν αποκαλύπτεται, τότε το τέλειο φως ρέει στον καθένα. Κι όσοι είναι μέσα Του, θα λάβουν το Χρίσμα. Τότε οι σκλάβοι θα ελευθερωθούν και οι απαγωγείς θα είναι όμηροι. «κάθε φυτεία που δε φύτεψε ο Πατέρας μου ο ουράνιος θα ξεριζωθεί» (Ματθ. 15:13). Αυτοί που χώρισαν θα ενωθούν [...] και θα γεμίσουν. Ο καθένας που θα εισέλθει στην γαμήλια σουίτα θα αποκτά το φως, διότι [...] όπως στους γάμους που είναι [...] συμβαίνουν την νύχτα. Αυτή η φωτιά [...] μόνο την νύχτα, και σβήνεται. Μα τα μυστήρια αυτού του γάμου είναι τελειοποιημένα μέσα στην ημέρα και στο φως. Ούτε αυτή η ημέρα ούτε το φως της δύουν ποτέ. Εάν κάποιος γίνει ο υιός της γαμήλιας σουίτας, θα λάβει το φως. Εάν κάποιος δεν το λάβει όσο είναι εδώ, δεν θα μπορέσει να το λάβει αλλού. Αυτός που θα λάβει αυτό το φως δεν θα είναι ορατός μα ούτε θα μπορεί να περιοριστεί. Και κανείς δεν θα μπορεί να βασανίσει έναν τέτοιο άνθρωπο, ακόμα κι όσο περιφέρεται στον κόσμο. Και όταν θα φύγει από τον κόσμο, θα έχει λάβει την αλήθεια στις εικόνες. Ο κόσμος θα έχει γίνει Αέναο, διότι το Αέναο είναι η ολότητα γι αυτόν. Έτσι είναι τα πράματα: έχει αποκαλυφθεί σ’ αυτόν μόνο, όχι κρυμμένο σε σκοτάδι και νύχτα, μα κρυμμένο σε τέλεια μέρα και ιερό φως.