Οι Ίνκας ήταν ένας πολιτισμός και μια αυτοκρατορία της Νότιας Αμερικής, η οποία έπεσε με την κατάκτηση του Νέου Κόσμου από τους Ισπανούς. Πρωτεύουσα ήταν το Κούσκο στο σημερινό Περού. Σε μια έκταση από το Εκουαδόρ μέχρι τη Χιλή και Αργεντινή ζούσανε πάνω από 200 έθνη.
Τα σημαντικότερα ευρήματα βρίσκονται στους αρχαιολογικούς τόπους Κούσκο, Μάτσου Πίτσου, καθώς και στη λίμνη Τιτικάκα.
Η ονομασία Ίνκα προέρχεται από το έθνος Ίνκα και ερμηνευόταν ότι είναι από την ονομασία του θεού Ήλιου (Ίντι). Αργότερα, το ίδιο όνομα το έδωσαν και στους λαούς που υποτάχτηκαν στους Ίνκα. Η αυτοκρατορία των Ίνκα αρχίζει περίπου από το 1200 π.Χ. και φτάνει μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν καταλύεται από τον Ισπανό Φρανσίσκο Πιζάρο.
Ιστορία
Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ίνκας, ο βασιλιάς των Ίνκας Μάνκο Καπάκ ίδρυσε την αυτοκρατορία και είχε τον τίτλο του Αγυάρ. Το ίδιο όνομα είχε και ο τελευταίος βασιλιάς των Ίνκα Μάνκο Καπάκ ο Β΄ (1533- 1537). Το πρόσωπο του βασιλιά το θεωρούσαν ιερό, αφού με την ονομασία Ίνκα βασικά ονόμαζαν τον θρησκευτικό τους αρχηγό. Ο Ίνκα εθεωρείτο γιος του Ήλιου και ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί τη μεγαλύτερη αδελφή του για να εξασφαλίσει την καθαρότητα του βασιλικού γένους. Κάτι τέτοιο και ήταν επιτρεπτό αλλά και επιβαλλόταν από τη θρησκεία τους, που ήταν η λατρεία του Ήλιου.
Η επέκταση και η σταθεροποίηση της Αυτοκρατορίας
Παραδοσιακά ο διάδοχος του θρόνου ήταν και αρχηγός του στρατού. Ο διάδοχος Τόπα Ίνκα Γιουπάνκι ήταν ο γιος του Πατσακούτι Ίνκα: άρχισε τις κατακτήσεις στο Βορρά το 1463 και τις συνέχισε ως αυτοκράτορας μετά από το θάνατο του Πατσακούτι το 1471. Η σημαντικότερη κατάκτησή του ήταν το βασίλειο Chimor, ο μόνος σοβαρός ανταγωνιστής του Ίνκα στην ακτή του Περού.
Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε στο Βορρά μέχρι το σημερινό Εκουαδόρ και την Κολομβία. Ο γιος Ουάυνα Καπάκ πρόσθεσε σημαντικό έδαφος στο Νότο. Οι Ίνκας κατέκτησαν το Περού, τη Βολιβία, το μεγαλύτερο μέρος του Εκουαδόρ και μια μεγάλη μερίδα της Χιλής βόρεια του ποταμού Μάουλε, όπου συνάντησαν την ισχυρή αντίσταση από τις φυλές Μαπούτσε. Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε επίσης στην Αργεντινή και την Κολομβία. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας και οι τοπικοί πολιτισμοί δεν ενσωματώθηκαν πλήρως. Η αυτοκρατορία των Ίνκα συνολικά ήταν μια οικονομική και εμπορική ένωση υπό τη διαχείριση των Ίνκα.
Η πτώση της αυτοκρατορίας
Οι Ισπανοί κατακτητές (κονκισταδόρες), που οδηγήθηκαν από τον Φρανσίσκο Πιζάρο και τους αδελφούς του, εξερεύνησαν νότια του Παναμά και φτάσανε στα εδάφη των Ίνκα το 1526. Ήταν σαφές ότι είχαν φθάσει σε ένα πλούσιο έδαφος με τις προοπτικές του μεγάλου θησαυρού, και μετά από μια δεύτερη αποστολή του Πιζάρο (1529) με βασιλική έγκριση κατέκτησε την περιοχή. Ένα χρόνο μετά επέστρεψαν στο Περού και πέσανε σε ένα πόλεμο μεταξύ των δύο αδελφών Ουασκάρ Ίνκα και Αταούαλπα Ίνκα για την εξουσία της αυτοκρατορίας.
Ο πόλεμος αυτός είχε αποδυναμώσει αρκετά την αυτοκρατορία. Ήταν άτυχο γεγονός ότι οι Ισπανοί έφθασαν στο αποκορύφωμα ενός εμφύλιου πολέμου. Ο Πιζάρο δεν είχε τρομερή δύναμη: ακριβώς 180 άτομα, 1 πυροβόλο και μόνο 27 άλογα.
Ένας Ισπανός ιππέας, όμως, πλήρως θωρακισμένος, είχε τεχνολογική ανωτερότητα απέναντι στις δυνάμεις των Ίνκα. Οι Ισπανοί είχαν αναπτύξει μια από τις καλύτερες στρατιωτικές μηχανές στον κόσμο και τακτική που μαθεύτηκε στη μακροχρόνια πάλη των αιώνων τους ενάντια στα μαυριτανικά βασίλεια στην Ιβηρική Χερσόνησο. Μαζί με αυτήν την τακτική και την υλική ανωτερότητα, οι Ισπανοί επίσης είχαν αποκτήσει τις δεκάδες χιλιάδων ιθαγενείς σύμμαχους που επιδίωξαν να τερματίσουν τον έλεγχο των Ίνκα στο έδαφός τους.
Αυτό, σε συνδυασμό με μια τολμηρή στρατιωτική επίθεση από τους Ισπανούς στην Καχαμάρκα, τους επέτρεψε να συλλάβουν τον αυτοκράτορα. Ο Αταούαλπα διέταξε τη δολοφονία του αντιπάλου του, Ουασκάρ, και οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν τις διάφορες φατρίες μέσα στο κράτος των Ίνκα. Ήταν σε θέση επίσης να αυξήσουν επιπλέον τους συμμάχους τους και προώθησαν τελικά μια επιτυχή επίθεση στην πρωτεύουσα Κούσκο.
Ο Πιζάρο ίδρυσε έπειτα την πόλη Πιούρα το 1532 και έστειλε τον Χερνάντο ντε Σότο για να συναντηθεί με τον Αταούαλπα, ο οποίος είχε νικήσει τον αδελφό του στον εμφύλιο πόλεμο και στηριζόταν με 80.000 στρατεύματα στην Καγιαμάρκα. Ο Πιζάρο και μερικοί από τους ανθρώπους του συναντήθηκαν με τον Αταούαλπα. Οι Ισπανοί απαίτησαν οι Ίνκα να δεχτούν την αυτοκρατορία του βασιλιά της Ισπανίας και να δεχτούν και τον χριστιανισμό.
Λόγω του γλωσσικού εμποδίου και ίσως λανθασμένης ερμηνείας, ο Αταουάλπα μπερδεύτηκε από την περιγραφή της χριστιανικής πίστης. Ο Αταούαλπα επεχείρησε περαιτέρω έρευνα στα δόγματα της χριστιανικής πίστης, την οποία εξυπηρέτησε ο απεσταλμένος του Πιζάρο. Ο Αταούαλπα πρόσφερε στους Ισπανούς αρκετό χρυσό για να γεμίσει το δωμάτιο όπου τον φυλάκισαν μέσα και δύο φορές την ίδια ποσότητα ασημιού. Οι Ίνκα πλήρωσαν τα λύτρα αυτά, αλλά ο Πιζάρο τους εξαπάτησε και αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Αταουάλπα.
Με τον όρο μυθολογία των Ίνκα εννοείται το σύνολο των ιστοριών και των θρύλων, μέσω των οποίων διαμορφώνονται και συμβολίζονται τα θρησκευτικά πιστεύω του πολιτισμού των Ίνκα. Με την κατάκτηση του Περού από το Φρανσίσκο Πιζάρο, κάηκαν οι γραπτές πηγές του πολιτισμού των Ίνκα. Συνεπώς, η γνώση για τη μυθολογία του λαού αυτού προέρχεται από όποιες καταγραφές υπήρχαν εκείνη την περίοδο, από την αρχιτεκτονική και τα αγγεία των Ίνκα, καθώς και από τους μύθους και τους θρύλους που επέζησαν μες στην προφορική παράδοση των ιθαγενών.
Ιδρυτικός μύθος
Ο Μάνκο Καπάκ ήταν ο θρυλικός ιδρυτής της δυναστείας των Ίνκα στο Περού και στο Κούθκο. Γύρω από την προσωπικότητά του περιστρέφονται πολλοί θρύλοι. Σύμφωνα με έναν από αυτούς, ο Μάνκο Καπάκ ήταν γιος του Βιρακότσα, ενώ άλλος θρύλος λέει ότι ανήλθε από τα βάθη της λίμνης Τιτικάκα μέσω του θεού του ήλιου, Ίντι.
Σχετικά με την ίδρυση της πόλης Κούθκο, υπάρχει ο εξής μύθος: ο Μάνκο Καπάκ κι ο αδερφός του, Πατσακαμάκ, ήταν γιοι του θεού Ίντι. Μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια τους, στάλθηκαν από τον Ίντι στη γη μαζί με ένα χρυσό ραβδί, υπαγορεύοντάς τους να χτίσουν ένα Ναό αφιερωμένο στο θεό Ήλιο όπου προσγειωνόταν το ραβδί. Το χρυσό ραβδί βυθίστηκε στο Κούθκο, που ονομάστηκε ομφαλός του κόσμου.
Θεότητες
Όπως και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Ίνκα επέτρεπαν στους πολιτισμούς που ενσωματώνονταν στην αυτοκρατορία τους να διατηρήσουν τη θρησκεία τους, συενπώς υπάρχουν πολλές θεότητες με παρόμοιους ρόλους.
Άπο: θεός των βουνών
Αποκατεκουίλ: θεός των κεραυνών
Αταγκούτσου: θεός που συνέβαλε στη δημιουργία του κόσμου
Κατεκουίλ: θεός των αστραπών και των κεραυνών
Καβιγιάτσε ή Καβιγιάτσα: παρθένα θεότητα. Από ένα λουλούδι γέννησε ένα γιο, που αποδείχτηκε πως ήταν παιδί του θεού της σελήνης, Κονιράγια. Ντροπιασμένη, ρίχτηκε στη θάλασσα μαζί με το γιο της.
Τσάσκα: θεότητα της αυγής και του λυκόφωτος, προσωποποίηση της Αφροδίτης. Προστάτευε τις νεαρές κοπέλες.
Μάμα Κόκα ή Κοκομάμα: θεότητα της υγείας και της ευτυχίας.
Κονιράγια: θεός της σελήνης, εμπλέκεται στο μύθο της Καβιγιάτσα.
Κοπακάτι:θεά των λιμνών
Εκκέκο: θεός των λιβαδιών και της ευζωίας. Οι πιστοί έφτιχναν ομοιώματά του με τις επιθυμίες τους και πίστευαν ότι λάμβαναν αυτό που ήθελαν.
Ιγιάπα: θεός που σχετιζόταν με τον καιρό.
Ίντι: θεός του ήλιου. Θεωρείτο ο σημαντικότερος θεός κι από αυτόν λεγόταν ότι προέρχονταν οι Αρχηγοί των Ίνκα.
Κον: θεός της βροχής και του ανέμου, γιος του Ίντι και της Κίγια.
Μάμα Κότσα: θεά της θάλασσας, προστάτισα των ναυτικών και των ψαράδων.
Μάμα Πάτσα ή Πατσαμάμα: σύζυγος του Πατσακάμακ, δράκαινα θεά της γονιμότητας. Προκαλούσε τους σεισμούς.
Μάμα Κίγια: θεά της σελήνης και του γάμου, κόρη του Βιρακότσα και της Μάμα Κότσα, αδερφή και σύζυγος του Ίντι.
Μάμα Ζάρα ή Ζαραμάμα: θεότητα των σιτηρών.
Πατσακαμάκ: χθόνιος θεός της δημιουργίας.
Παριακάκα: θεός του νερού και των καταιγίδων. Γεννήθηκε σαν γεράκι, αλλά μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο.
Σουπάι: θεός του θανάτου και άρχοντας του Ούκα Πάτσα.
Στοιχεία και σύμβολα
Η Μάμα Όκλο ήταν αδερφή και σύζυγος του Μάνκο Καπάκ και λέγεται ότι έμαθε στο λαό των Ίνκα το γνέσιμο.
Χουάκα ονομάζεται ένα ιερό αντικείμενο ή μέρος.
Τσακάνα ονομάζεται ένα σύμβολο των Ίνκα, που συμβολίζει τους τρεις στύλους του κόσμου τους: τον Κάτω Κόσμο, τον παρόντα κόσμο και τον Άνω Κόσμο (παράδεισο). Τα τρία επίπεδα επίσης συμβολίζονται από το φίδι, το πούμα και τον κόνδορα.
Σε κάποια μακρινή εποχή,στην μακρινή Εσπερία(Αμερική κατά την σύγχρονη εκδοχή)έφτασε πετώντας με την χρήση τεχνητών φτερών ένα Θεός ονόματι Incari.Η παράδοση των κατοίκων λέει πως τον θεό Incari 'στείλαν οι Θεοί που κατοικούσαν στην Γη πριν την ύπαρξη του ήλιου και του φεγγαριού,και τους κατονομάζουν με την ελληνικότατη λέξη "Ñaupamachus "!!!(Ναυπαυμάχους-ΝΑΥ(Σ) + ΠΑΝ + ΜΑΧΗ = NΑΥΠΑΝΜΑΧΟΥΣ!! )για να κατασκευάσει μια πόλη,και να δημιουργήσει τους Ί(ν)κα.Τώρα αν αναρωτιέστε σε τι χρησιμεύουν τα τεχνητά φτερά σε έναν Θεό,θα σας γελάσω.Οι κάτοικοι πάντως έτσι απεικονίζουν τον Θεό, με τεχνητά φτερά.Ο Incari ή Icaro λοιπόν δημιούργησε τους Ίνκα και έχτισε και την πόλη Ίκα(Ica).Αργότερα εκεί θα φτάσει και ένας γενειοφόρος λευκός Θεός που του άρεσε το γλέντι και το κρασί ονόματι Ντίον-Αν,άλλα και ένας ημίθεος με ρόπαλο και λεοντή,ονόματι Ηρακάν. Oι Σαμάνοι του Αμαζονίου συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να τραγουδούν τα τραγούδια του Icaro.
Ο μύθος και οι παραδόσεις της περιοχής περιγράφουν(προσέξτε τους 'Απου,και την ράβδο χρυσού):Πριν την ύπαρξη του ήλιου και του φεγγαριού, δυνατοί θεοί, γνωστοί ως Ναυπάμαχοι, κατοικούσαν στη γη, ζώντας στο απόλυτο σκοτάδι. Μια μέρα, ο Ρόουλ (το δημιουργικό πνεύμα και ο επικεφαλής των θεών Άπου) πρότεινε την ίδρυση μιας πόλης, όπου όλοι θα μπορούσαν να ζουν σε αρμονία. Κανείς από τους Ναυπάμαχους δεν αποκρίθηκε, γεγονός για το οποίο τους τιμώρησε δημιουργώντας τον ήλιο και το φεγγάρι. Οι Ναυπάμαχοι δε μπορούσαν να ανεχτούν το φως του ήλιου, το οποίο τους ξέραινε, μετατρέποντάς τους σε δέρμα και κόκκαλα, γι'αυτό προτίμησαν να παραμείνουν στο σκοτάδι.
Μετά από αυτό, οι Άπους, ή αλλιώς, θεοί των λόφων, δημιούργησαν τον Ίνκαρι και και τη σύζυγό του Κολλάρι με σκοπό να ιδρύσουν το λαό των Ίνκας. Έδωσαν στον Ινκάρι μια ράβδο χρυσού μια ρόκα. Το ζεύγος αφού έφτασε πετώντας στην μακρινή χώρα έπρεπε να διαλέξει μια τοποθεσία κατάλληλη για να ζήσουν οι Ίνκας. Ο Ίνκαρι έπρεπε να πετάξει τη ράβδο χρυσού, έτσι ώστε να κολλήσει στο έδαφος με φορά προς τον ουρανό, καθορίζοντας έτσι την τοποθεσία της νέας αυτοκρατορίας. Στην πρώτη του προσπάθεια ο Ίνκαρι δε στόχευσε καθόλου καλά και η ράβδος προσγειώθηκε λάθος. Το μέρος ονομάζονταν Κουέρο, κοντά στα ερείπια του Τάμπο, αλλά δεν ήταν επαρκές. Ο Ίνκαρι και η Κολλάρι τιμωρήθηκαν για το λάθος τους, καθώς οι Άπους επέτρεψαν στους Ναυπάμαχους να αφήσουν το σκοτάδι και να επιτεθούν στη νεοϊδρυθείσα πόλη, καταστρέφοντάς την και εξαναγκάζοντας τους κατοίκους να καταφύγουν στη Λίμνη Τιτικάκα. Από εκεί, οι Ίνκας, καθοδηγούμενοι από τον Ίνκαρι και την Κόλλαρι, ακολούθησαν τον Ποταμό Βιλκανότα, ώσπου έφτασαν σε μια μεγάλη κοιλάδα, όπου κάποτε είχαν ξαναρίξει τη ράβδο χρυσού. Αυτή τη φορά προσγειώθηκε κάθετα στο έδαφος, και έτσι ιδρύθηκε η Κούτζκο, η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ίνκας.
Τώρα αν ο αρχιτέκτονας και κατασκευαστής πόλεων Θεός με τεχνητά φτερά Incari ή Icaro σας θυμίζει τον Ίκαρο γιο του Δαιδάλου, αρχιτέκτονα και κατασκευαστή του λαβυρίνθου και της Κνωσσού,μην πονοκεφαλιάζεται.Αποδώστε το αποκλειστικά και μόνο σε συμπτώσεις όπως κάθε λογικός άνθρωπος..και ξεμπερδέψτε. 'Αλλωστε είπαμε πως είναι ένας μύθος και τίποτα παραπάνω."Στα "ελεύθερα πνεύματα" τώρα και σε όσους επιμένουν να πιστεύουν σε μύθους,αφήνω να τους συναρπάσουν οι παρακάτω φωτογραφίες από την θρυλική όσο και συγκλονιστική ανάγλυφη πλάκα του Palenque.Που ξέρετε ίσως να αποτελεί μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση του Iκάρου.Η αν βολεύει καλύτερα του Incari....
Τα σημαντικότερα ευρήματα βρίσκονται στους αρχαιολογικούς τόπους Κούσκο, Μάτσου Πίτσου, καθώς και στη λίμνη Τιτικάκα.
Η ονομασία Ίνκα προέρχεται από το έθνος Ίνκα και ερμηνευόταν ότι είναι από την ονομασία του θεού Ήλιου (Ίντι). Αργότερα, το ίδιο όνομα το έδωσαν και στους λαούς που υποτάχτηκαν στους Ίνκα. Η αυτοκρατορία των Ίνκα αρχίζει περίπου από το 1200 π.Χ. και φτάνει μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν καταλύεται από τον Ισπανό Φρανσίσκο Πιζάρο.
Ιστορία
Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ίνκας, ο βασιλιάς των Ίνκας Μάνκο Καπάκ ίδρυσε την αυτοκρατορία και είχε τον τίτλο του Αγυάρ. Το ίδιο όνομα είχε και ο τελευταίος βασιλιάς των Ίνκα Μάνκο Καπάκ ο Β΄ (1533- 1537). Το πρόσωπο του βασιλιά το θεωρούσαν ιερό, αφού με την ονομασία Ίνκα βασικά ονόμαζαν τον θρησκευτικό τους αρχηγό. Ο Ίνκα εθεωρείτο γιος του Ήλιου και ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί τη μεγαλύτερη αδελφή του για να εξασφαλίσει την καθαρότητα του βασιλικού γένους. Κάτι τέτοιο και ήταν επιτρεπτό αλλά και επιβαλλόταν από τη θρησκεία τους, που ήταν η λατρεία του Ήλιου.
Η επέκταση και η σταθεροποίηση της Αυτοκρατορίας
Παραδοσιακά ο διάδοχος του θρόνου ήταν και αρχηγός του στρατού. Ο διάδοχος Τόπα Ίνκα Γιουπάνκι ήταν ο γιος του Πατσακούτι Ίνκα: άρχισε τις κατακτήσεις στο Βορρά το 1463 και τις συνέχισε ως αυτοκράτορας μετά από το θάνατο του Πατσακούτι το 1471. Η σημαντικότερη κατάκτησή του ήταν το βασίλειο Chimor, ο μόνος σοβαρός ανταγωνιστής του Ίνκα στην ακτή του Περού.
Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε στο Βορρά μέχρι το σημερινό Εκουαδόρ και την Κολομβία. Ο γιος Ουάυνα Καπάκ πρόσθεσε σημαντικό έδαφος στο Νότο. Οι Ίνκας κατέκτησαν το Περού, τη Βολιβία, το μεγαλύτερο μέρος του Εκουαδόρ και μια μεγάλη μερίδα της Χιλής βόρεια του ποταμού Μάουλε, όπου συνάντησαν την ισχυρή αντίσταση από τις φυλές Μαπούτσε. Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε επίσης στην Αργεντινή και την Κολομβία. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας και οι τοπικοί πολιτισμοί δεν ενσωματώθηκαν πλήρως. Η αυτοκρατορία των Ίνκα συνολικά ήταν μια οικονομική και εμπορική ένωση υπό τη διαχείριση των Ίνκα.
Η πτώση της αυτοκρατορίας
Οι Ισπανοί κατακτητές (κονκισταδόρες), που οδηγήθηκαν από τον Φρανσίσκο Πιζάρο και τους αδελφούς του, εξερεύνησαν νότια του Παναμά και φτάσανε στα εδάφη των Ίνκα το 1526. Ήταν σαφές ότι είχαν φθάσει σε ένα πλούσιο έδαφος με τις προοπτικές του μεγάλου θησαυρού, και μετά από μια δεύτερη αποστολή του Πιζάρο (1529) με βασιλική έγκριση κατέκτησε την περιοχή. Ένα χρόνο μετά επέστρεψαν στο Περού και πέσανε σε ένα πόλεμο μεταξύ των δύο αδελφών Ουασκάρ Ίνκα και Αταούαλπα Ίνκα για την εξουσία της αυτοκρατορίας.
Ο πόλεμος αυτός είχε αποδυναμώσει αρκετά την αυτοκρατορία. Ήταν άτυχο γεγονός ότι οι Ισπανοί έφθασαν στο αποκορύφωμα ενός εμφύλιου πολέμου. Ο Πιζάρο δεν είχε τρομερή δύναμη: ακριβώς 180 άτομα, 1 πυροβόλο και μόνο 27 άλογα.
Ένας Ισπανός ιππέας, όμως, πλήρως θωρακισμένος, είχε τεχνολογική ανωτερότητα απέναντι στις δυνάμεις των Ίνκα. Οι Ισπανοί είχαν αναπτύξει μια από τις καλύτερες στρατιωτικές μηχανές στον κόσμο και τακτική που μαθεύτηκε στη μακροχρόνια πάλη των αιώνων τους ενάντια στα μαυριτανικά βασίλεια στην Ιβηρική Χερσόνησο. Μαζί με αυτήν την τακτική και την υλική ανωτερότητα, οι Ισπανοί επίσης είχαν αποκτήσει τις δεκάδες χιλιάδων ιθαγενείς σύμμαχους που επιδίωξαν να τερματίσουν τον έλεγχο των Ίνκα στο έδαφός τους.
Αυτό, σε συνδυασμό με μια τολμηρή στρατιωτική επίθεση από τους Ισπανούς στην Καχαμάρκα, τους επέτρεψε να συλλάβουν τον αυτοκράτορα. Ο Αταούαλπα διέταξε τη δολοφονία του αντιπάλου του, Ουασκάρ, και οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν τις διάφορες φατρίες μέσα στο κράτος των Ίνκα. Ήταν σε θέση επίσης να αυξήσουν επιπλέον τους συμμάχους τους και προώθησαν τελικά μια επιτυχή επίθεση στην πρωτεύουσα Κούσκο.
Ο Πιζάρο ίδρυσε έπειτα την πόλη Πιούρα το 1532 και έστειλε τον Χερνάντο ντε Σότο για να συναντηθεί με τον Αταούαλπα, ο οποίος είχε νικήσει τον αδελφό του στον εμφύλιο πόλεμο και στηριζόταν με 80.000 στρατεύματα στην Καγιαμάρκα. Ο Πιζάρο και μερικοί από τους ανθρώπους του συναντήθηκαν με τον Αταούαλπα. Οι Ισπανοί απαίτησαν οι Ίνκα να δεχτούν την αυτοκρατορία του βασιλιά της Ισπανίας και να δεχτούν και τον χριστιανισμό.
Λόγω του γλωσσικού εμποδίου και ίσως λανθασμένης ερμηνείας, ο Αταουάλπα μπερδεύτηκε από την περιγραφή της χριστιανικής πίστης. Ο Αταούαλπα επεχείρησε περαιτέρω έρευνα στα δόγματα της χριστιανικής πίστης, την οποία εξυπηρέτησε ο απεσταλμένος του Πιζάρο. Ο Αταούαλπα πρόσφερε στους Ισπανούς αρκετό χρυσό για να γεμίσει το δωμάτιο όπου τον φυλάκισαν μέσα και δύο φορές την ίδια ποσότητα ασημιού. Οι Ίνκα πλήρωσαν τα λύτρα αυτά, αλλά ο Πιζάρο τους εξαπάτησε και αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Αταουάλπα.
Με τον όρο μυθολογία των Ίνκα εννοείται το σύνολο των ιστοριών και των θρύλων, μέσω των οποίων διαμορφώνονται και συμβολίζονται τα θρησκευτικά πιστεύω του πολιτισμού των Ίνκα. Με την κατάκτηση του Περού από το Φρανσίσκο Πιζάρο, κάηκαν οι γραπτές πηγές του πολιτισμού των Ίνκα. Συνεπώς, η γνώση για τη μυθολογία του λαού αυτού προέρχεται από όποιες καταγραφές υπήρχαν εκείνη την περίοδο, από την αρχιτεκτονική και τα αγγεία των Ίνκα, καθώς και από τους μύθους και τους θρύλους που επέζησαν μες στην προφορική παράδοση των ιθαγενών.
Ιδρυτικός μύθος
Ο Μάνκο Καπάκ ήταν ο θρυλικός ιδρυτής της δυναστείας των Ίνκα στο Περού και στο Κούθκο. Γύρω από την προσωπικότητά του περιστρέφονται πολλοί θρύλοι. Σύμφωνα με έναν από αυτούς, ο Μάνκο Καπάκ ήταν γιος του Βιρακότσα, ενώ άλλος θρύλος λέει ότι ανήλθε από τα βάθη της λίμνης Τιτικάκα μέσω του θεού του ήλιου, Ίντι.
Σχετικά με την ίδρυση της πόλης Κούθκο, υπάρχει ο εξής μύθος: ο Μάνκο Καπάκ κι ο αδερφός του, Πατσακαμάκ, ήταν γιοι του θεού Ίντι. Μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια τους, στάλθηκαν από τον Ίντι στη γη μαζί με ένα χρυσό ραβδί, υπαγορεύοντάς τους να χτίσουν ένα Ναό αφιερωμένο στο θεό Ήλιο όπου προσγειωνόταν το ραβδί. Το χρυσό ραβδί βυθίστηκε στο Κούθκο, που ονομάστηκε ομφαλός του κόσμου.
Θεότητες
Όπως και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Ίνκα επέτρεπαν στους πολιτισμούς που ενσωματώνονταν στην αυτοκρατορία τους να διατηρήσουν τη θρησκεία τους, συενπώς υπάρχουν πολλές θεότητες με παρόμοιους ρόλους.
Άπο: θεός των βουνών
Αποκατεκουίλ: θεός των κεραυνών
Αταγκούτσου: θεός που συνέβαλε στη δημιουργία του κόσμου
Κατεκουίλ: θεός των αστραπών και των κεραυνών
Καβιγιάτσε ή Καβιγιάτσα: παρθένα θεότητα. Από ένα λουλούδι γέννησε ένα γιο, που αποδείχτηκε πως ήταν παιδί του θεού της σελήνης, Κονιράγια. Ντροπιασμένη, ρίχτηκε στη θάλασσα μαζί με το γιο της.
Τσάσκα: θεότητα της αυγής και του λυκόφωτος, προσωποποίηση της Αφροδίτης. Προστάτευε τις νεαρές κοπέλες.
Μάμα Κόκα ή Κοκομάμα: θεότητα της υγείας και της ευτυχίας.
Κονιράγια: θεός της σελήνης, εμπλέκεται στο μύθο της Καβιγιάτσα.
Κοπακάτι:θεά των λιμνών
Εκκέκο: θεός των λιβαδιών και της ευζωίας. Οι πιστοί έφτιχναν ομοιώματά του με τις επιθυμίες τους και πίστευαν ότι λάμβαναν αυτό που ήθελαν.
Ιγιάπα: θεός που σχετιζόταν με τον καιρό.
Ίντι: θεός του ήλιου. Θεωρείτο ο σημαντικότερος θεός κι από αυτόν λεγόταν ότι προέρχονταν οι Αρχηγοί των Ίνκα.
Κον: θεός της βροχής και του ανέμου, γιος του Ίντι και της Κίγια.
Μάμα Κότσα: θεά της θάλασσας, προστάτισα των ναυτικών και των ψαράδων.
Μάμα Πάτσα ή Πατσαμάμα: σύζυγος του Πατσακάμακ, δράκαινα θεά της γονιμότητας. Προκαλούσε τους σεισμούς.
Μάμα Κίγια: θεά της σελήνης και του γάμου, κόρη του Βιρακότσα και της Μάμα Κότσα, αδερφή και σύζυγος του Ίντι.
Μάμα Ζάρα ή Ζαραμάμα: θεότητα των σιτηρών.
Πατσακαμάκ: χθόνιος θεός της δημιουργίας.
Παριακάκα: θεός του νερού και των καταιγίδων. Γεννήθηκε σαν γεράκι, αλλά μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο.
Σουπάι: θεός του θανάτου και άρχοντας του Ούκα Πάτσα.
Στοιχεία και σύμβολα
Η Μάμα Όκλο ήταν αδερφή και σύζυγος του Μάνκο Καπάκ και λέγεται ότι έμαθε στο λαό των Ίνκα το γνέσιμο.
Χουάκα ονομάζεται ένα ιερό αντικείμενο ή μέρος.
Τσακάνα ονομάζεται ένα σύμβολο των Ίνκα, που συμβολίζει τους τρεις στύλους του κόσμου τους: τον Κάτω Κόσμο, τον παρόντα κόσμο και τον Άνω Κόσμο (παράδεισο). Τα τρία επίπεδα επίσης συμβολίζονται από το φίδι, το πούμα και τον κόνδορα.
Σε κάποια μακρινή εποχή,στην μακρινή Εσπερία(Αμερική κατά την σύγχρονη εκδοχή)έφτασε πετώντας με την χρήση τεχνητών φτερών ένα Θεός ονόματι Incari.Η παράδοση των κατοίκων λέει πως τον θεό Incari 'στείλαν οι Θεοί που κατοικούσαν στην Γη πριν την ύπαρξη του ήλιου και του φεγγαριού,και τους κατονομάζουν με την ελληνικότατη λέξη "Ñaupamachus "!!!(Ναυπαυμάχους-ΝΑΥ(Σ) + ΠΑΝ + ΜΑΧΗ = NΑΥΠΑΝΜΑΧΟΥΣ!! )για να κατασκευάσει μια πόλη,και να δημιουργήσει τους Ί(ν)κα.Τώρα αν αναρωτιέστε σε τι χρησιμεύουν τα τεχνητά φτερά σε έναν Θεό,θα σας γελάσω.Οι κάτοικοι πάντως έτσι απεικονίζουν τον Θεό, με τεχνητά φτερά.Ο Incari ή Icaro λοιπόν δημιούργησε τους Ίνκα και έχτισε και την πόλη Ίκα(Ica).Αργότερα εκεί θα φτάσει και ένας γενειοφόρος λευκός Θεός που του άρεσε το γλέντι και το κρασί ονόματι Ντίον-Αν,άλλα και ένας ημίθεος με ρόπαλο και λεοντή,ονόματι Ηρακάν. Oι Σαμάνοι του Αμαζονίου συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να τραγουδούν τα τραγούδια του Icaro.
Ο μύθος και οι παραδόσεις της περιοχής περιγράφουν(προσέξτε τους 'Απου,και την ράβδο χρυσού):Πριν την ύπαρξη του ήλιου και του φεγγαριού, δυνατοί θεοί, γνωστοί ως Ναυπάμαχοι, κατοικούσαν στη γη, ζώντας στο απόλυτο σκοτάδι. Μια μέρα, ο Ρόουλ (το δημιουργικό πνεύμα και ο επικεφαλής των θεών Άπου) πρότεινε την ίδρυση μιας πόλης, όπου όλοι θα μπορούσαν να ζουν σε αρμονία. Κανείς από τους Ναυπάμαχους δεν αποκρίθηκε, γεγονός για το οποίο τους τιμώρησε δημιουργώντας τον ήλιο και το φεγγάρι. Οι Ναυπάμαχοι δε μπορούσαν να ανεχτούν το φως του ήλιου, το οποίο τους ξέραινε, μετατρέποντάς τους σε δέρμα και κόκκαλα, γι'αυτό προτίμησαν να παραμείνουν στο σκοτάδι.
Μετά από αυτό, οι Άπους, ή αλλιώς, θεοί των λόφων, δημιούργησαν τον Ίνκαρι και και τη σύζυγό του Κολλάρι με σκοπό να ιδρύσουν το λαό των Ίνκας. Έδωσαν στον Ινκάρι μια ράβδο χρυσού μια ρόκα. Το ζεύγος αφού έφτασε πετώντας στην μακρινή χώρα έπρεπε να διαλέξει μια τοποθεσία κατάλληλη για να ζήσουν οι Ίνκας. Ο Ίνκαρι έπρεπε να πετάξει τη ράβδο χρυσού, έτσι ώστε να κολλήσει στο έδαφος με φορά προς τον ουρανό, καθορίζοντας έτσι την τοποθεσία της νέας αυτοκρατορίας. Στην πρώτη του προσπάθεια ο Ίνκαρι δε στόχευσε καθόλου καλά και η ράβδος προσγειώθηκε λάθος. Το μέρος ονομάζονταν Κουέρο, κοντά στα ερείπια του Τάμπο, αλλά δεν ήταν επαρκές. Ο Ίνκαρι και η Κολλάρι τιμωρήθηκαν για το λάθος τους, καθώς οι Άπους επέτρεψαν στους Ναυπάμαχους να αφήσουν το σκοτάδι και να επιτεθούν στη νεοϊδρυθείσα πόλη, καταστρέφοντάς την και εξαναγκάζοντας τους κατοίκους να καταφύγουν στη Λίμνη Τιτικάκα. Από εκεί, οι Ίνκας, καθοδηγούμενοι από τον Ίνκαρι και την Κόλλαρι, ακολούθησαν τον Ποταμό Βιλκανότα, ώσπου έφτασαν σε μια μεγάλη κοιλάδα, όπου κάποτε είχαν ξαναρίξει τη ράβδο χρυσού. Αυτή τη φορά προσγειώθηκε κάθετα στο έδαφος, και έτσι ιδρύθηκε η Κούτζκο, η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ίνκας.
Τώρα αν ο αρχιτέκτονας και κατασκευαστής πόλεων Θεός με τεχνητά φτερά Incari ή Icaro σας θυμίζει τον Ίκαρο γιο του Δαιδάλου, αρχιτέκτονα και κατασκευαστή του λαβυρίνθου και της Κνωσσού,μην πονοκεφαλιάζεται.Αποδώστε το αποκλειστικά και μόνο σε συμπτώσεις όπως κάθε λογικός άνθρωπος..και ξεμπερδέψτε. 'Αλλωστε είπαμε πως είναι ένας μύθος και τίποτα παραπάνω."Στα "ελεύθερα πνεύματα" τώρα και σε όσους επιμένουν να πιστεύουν σε μύθους,αφήνω να τους συναρπάσουν οι παρακάτω φωτογραφίες από την θρυλική όσο και συγκλονιστική ανάγλυφη πλάκα του Palenque.Που ξέρετε ίσως να αποτελεί μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση του Iκάρου.Η αν βολεύει καλύτερα του Incari....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου