17 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΑΡΕΟΠΟΛΗ

Στον ναό των Ταξιαρχών, στην Αρεόπολη της Μάνης, την 17η Μαρτίου του 1821, χιλιάδες μαχητές και οπλαρχηγοί δέθηκαν με τον ιερό όρκο του Αγώνα υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Την πανηγυρική δοξολογία διαδέχθηκε καταιγισμός πυροβολισμών και η μαχητική εξόρμηση των πρώτων πολεμιστών προς δυσμάς. Έπειτα από ολιγοήμερη πορεία, δύο χιλιάδες στρατιώτες της Μάνης μαζί με τους επικεφαλής τους, και συνοδευόμενοι από τους περισσότερους Πελοποννησίους οπλαρχηγούς, θα καταλάβουν αμαχητί την Καλαμάτα. Τα γεγονότα αυτά έχουν τεράστια και ουσιαστική σημασία για την εθνεγερσία και την ελευθερία των Ελλήνων.
Οι Έλληνες του ’21, έπειτα από αιώνες δουλείας και από μία σειρά αποτυχημένων κινημάτων, αντιμετώπιζαν σχεδόν εχθρικά οποιοδήποτε ενδεχόμενο νέας εξέγερσης. Τα γραφόμενα του Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι ενδεικτικά της κατάστασης: «Οι εκ των χωρίων συνηθροισμένοι στρατιώται, οι περισσότεροι σχεδόν άοπλοι και ασυνήθιστοι διόλου να αντιπαραταχθώσιν εις πόλεμον και γεννημένοι και αναθραμμένοι εις τον ζυγόν της δουλείας και της τυρρανίας των Τούρκων, όχι μόνον το όνομα Τούρκος ακούοντες έφριττον, αλλ’ ουδέ αίσθημα είχον ελευθερίας…». Είναι δεδομένο λοιπόν, πως η πίστη λίγων αποφασισμένων οπλαρχηγών ασφαλώς και δεν αρκούσε για να ξεσηκώσει έναν υποταγμένο λαό. Ήταν απαραίτητη η δράση αποφασισμένων, εξοπλισμένων και έμπειρων μαχητών, για να ανάψει η πρώτη φωτιά του Αγώνα. Οι μαχητές αυτοί ευτυχώς υπήρχαν και την κατάλληλη στιγμή έδρασαν οργανωμένα, βαδίζοντας ενάντια στον εχθρό.
Η αρχή της Επανάστασης έγινε πράγματι στις 17 Μαρτίου στην Αρεόπολη. Από εκεί ξεκίνησαν 2.000 στρατιώτες της ελεύθερης Μάνης, για να ξεσηκώσουν την υπόδουλη Ελλάδα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αναφερόμενος στις μεγάλες για το Έθνος στιγμές, γράφει στα Απομνημονεύματά του: «Εις τας 23 Μαρτίου επιάσαμεν τους Τούρκους εις την Καλαμάτα. Είμεθα 2.000 Μανιάτες, ο Πετρόμπεης, Μούρτζινος, Κυβέλος, Δυτική Σπάρτη. Η Ανατολική Σπάρτη εκινήθη την ίδια ώρα διά τον Μυστρά. Οι Τούρκοι της Μπαρδούνιας και του Μυστρά υπάγουν, τραβιούνται εις την Τριπολιτσά. Ήτον έμβα του Μαρτίου. Οι Σπαρτιάται, αφού επήραν λάφυρα, προχωρούν και πολιορκούν τη Μονεμβασία».
Η μεγάλη αρχή είχε γίνει. Παράλληλα γεγονότα που εξελίχθηκαν στην υπόλοιπη Πελοπόννησο, αν και είχαν περιορισμένης έκτασης, δημιούργησαν ένα κλίμα γενικής αναταραχής που δεν άργησε να εξαπλωθεί. Λίγο αργότερα θα έρθει το έπος του Βαλτετσίου για να αποδείξει ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος και να πείσει τους επαναστάτες ότι «…και των Ελλήνων τα όπλα έχουσι την δύναμιν να φονεύωσιν Οθωμανούς». Έτσι, θα αποκτήσει ζωή και γερές βάσεις, μία υπόθεση που για τους οπαδούς της μετριοπάθειας και του εφικτού ήταν εξαρχής χαμένη. Σ’ αυτό το θαύμα, η συμβολή των Μανιατών ήταν καθοριστική.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ 1821

“Μην Σκιάζεστε Στα Σκότη

Της Λευτεριάς Το Φεγγοβόλο Αστέρι

Της Νύχτας Το Ξημέρωμα Θα Φέρει”.