ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β’ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β’ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ (359 Ή 383-336πΧ)

Ήταν ο δημιουργός της Μακεδονικής υπεροχής και ακμής, και ο μόνος ενοποιητής του Ελλαδικού χώρου κατά την αρχαιότητα. Γιός του βασιλιά Αμύντα Γ' και της Ευρυδίκης, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους του Ηρακλή. Ο Βασιλιάς Φίλιππος ο Β’ είχε διακριθεί στους Ολυμπιακούς αγώνες, και όπως το όνομα του μαρτυρεί, εθεωρείτο εξαιρετικός ιππέας και δαμαστής των πιο γρήγορων αλόγων. Το ταλέντο του αυτό κληρονόμησε και ο Μέγας Αλέξανδρος!

Ο Φίλιππος νυμφεύτηκε 7 συζύγους. (Τα ονόματα τους: Φίλα, Ευρυδίκη (Αυδάτα), Φιλίννα, Ολυμπιάς (Μυρτάλη), Νικησίπολις, Μήδα, Κλεοπάτρα). Οι γάμοι θεωρείται ότι έγιναν κυρίως για πολιτική σκοπιμότητα, για να ενώσει τα βασίλεια της Θράκης, Μακεδονίας και Θεσσαλίας. (Άλλη μια απόδειξη της ελληνικότητας τους!) Ο αρχαίος ιστορικός Θεόπομπος θεωρούσε τον Φίλιππο ως τον σπουδαιότερο άνδρα της Ευρώπης.

ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ (ή Μυρτάλη) 374-316 πΧ :

Ήταν κόρη του βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου, Νεοπτόλεμου Α', ο οποίος ήταν απόγονος του Αχιλλέα. Γυναίκα εξαιρετικής ομορφιάς, πανίσχυρη, παρορμητική, με έντονες μυστικιστικές κλίσεις, φιλόδοξη αλλά και ανυποχώρητη. Έμαθε τα ιερατικά μυστικά στο Μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια. Ήταν επίσης μυημένη από μικρή ηλικία στα Βακχικά Μυστήρια.

Ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε τον πατέρα του Φίλιππο, επίσης μυημένο στα μυστήρια, και το 357 παντρεύτηκαν. Με τον Φίλιππο γέννησε τον Αλέξανδρο (356) και την Κλεοπάτρα. Ισχυρή γυναίκα, δεν δεχότανε την πολυγαμία του συζύγου της, η οποία όμως ήταν συνηθισμένη στους Μακεδόνες βασιλείς. Επενέβαινε δυναμικά στην πολιτική διοίκηση του άντρα της, αλλά και μετά τον θάνατο του, στην διοίκηση του γιού της Αλεξάνδρου, ο οποίος και της έτρεφε μεγάλη αδυναμία.

ΡΩΞΑΝΝΗ - Α' σύζυγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Κόρη του Οξυάρτη, ηγεμόνα της Βακτριανής. Η εξωτική ομορφιά της έκανε τον Μέγα Αλέξανδρο να την ερωτευτεί κεραυνοβόλα, και να την παντρευτεί το 327 πΧ. Λίγο μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η Ρωξάννη γέννησε γιό, τον Αλέξανδρο. Αφού δολοφόνησε την δεύτερη σύζυγο του Αλεξάνδρου, Στατείρα, για να εξασφαλίσει την διαδοχή του γιού της στο υπερβασίλειο, ακολούθησε τον αντιβασιλιά Αντίπατρο στην Μακεδονία.Μετά τον θάνατο του Αντιπάτρου πήγε να ζήσει με την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα. Αφού πέθανε και η Ολυμπιάδα, ο Κάσσανδρος την φυλάκισε και το 311 διέταξε την δολοφονία αυτής και του μικρού Αλεξάνδρου. Έτσι χάθηκε ο γιός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και άλλαξε η ροή της ελληνικής και παγκοσμίου ιστορίας !

ΣΤΑΤΕΙΡΑ - Β' σύζυγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Πρωτότοκη κόρη του Δαρείου Γ' και της (συνώνυμης) Στάτειρας ή Αρσινόης ή Βαρσινόης. Ο Μέγας Αλέξανδρος την παντρεύτηκε το 324, αλλά η Ρωξάνη την δολοφόνησε αμέσως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 323 πΧ. Η ιστορία της ενέπνευσε την περίφημη όπερα του συνθέτη Πιέτρο Φραντςέσκο Καβάλλι στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα .

ΒΟΥΚΕΦΑΛΑΣ

Ήταν το αγαπημένο και ατρόμητο άλογο του Μέγα Αλεξάνδρου. Η ονομασία του σημαίνει κεφαλή βοδιού (βους + κεφαλή). Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν 15 ετών, πήγε με τον πατέρα του να αγοράσουν άλογα στα Φάρσαλα. Ο Θεσσαλός Φιλόνικος τους τον προσέφερε στην τιμή των 13 ταλάντων. Το άλογο ήταν υπερήφανο, επιβλητικό αλλά και τόσο άγριο και μεγαλόσωμο, που κανείς δεν μπορούσε να το ιππεύσει. Ο Μέγας Αλέξανδρος το πλησίασε αργά με γλυκιά φωνή και χάδια, και απότομα έστρεψε το κεφάλι του αλόγου προς τον ήλιο για να θαμπωθεί. Τότε αμέσως το καβαλίκεψε ώσπου εξουθενωμένο το παρουσίασε στο ενθουσιασμένο πλήθος. Τότε ο Φίλιππος, συγκινημένος του είπε:

"ώ παί, ζήτει σεαυτώ βασιλείαν ίσην, Μακεδονίαν γαρ σ' ου χωρεί"

( "Παιδί μου, ζήτησε άλλο βασίλειο γιατί η Μακεδονία είναι πολύ

μικρή για σένα")

Ο Βουκεφάλας έσωσε τον Μέγα Αλέξανδρο από βέβαιο πνιγμό, γιατί τον παρέσυραν τα ρεύματα καθώς διέσχιζαν τον Γρανικό ποταμό. Δίκαια λοιπόν τον λάτρεψε και προς τιμήν του ίδρυσε την πόλη Βουκεφάλα.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο Προφήτης Δανιήλ (Βίβλος, Δανιήλ - Εδάφια 8:1-8 RSV, 8:15-22 PSV, 11:2-4 RSV) προβλέπει την γέννηση και αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από το 530 πΧ, δηλαδή περίπου 200 χρόνια νωρίτερα!

«Ο Βασιλιάς της Βαβυλώνος Μπελσάζαρ ονειρεύτηκε ένα μεγάλο κριάρι που στο κεφάλι του είχε ένα μεγάλο κι ένα μικρό κέρατο. Ένα κριάρι τόσο δυνατό που νικούσε κάθε άλλο ζώο στο διάβα του. Μέχρι που ήρθε ένας Αιγόκερως από την Δύση, που είχε μόνον ένα κέρατο, και του επιτέθηκε με μανία, χωρίς να ακουμπάει στην γη! Ο Αιγόκερως σκότωσε το Κριάρι, κι άρχισε να γιγαντώνεται, μα αμέσως έσπασε το μοναδικό του κέρατο, και εμφανίστηκαν τέσσερα κέρατα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Κι έμελλε 200 χρόνια αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Ελληνικό στρατό να κατακτήσει την Αίγυπτο και την Ασία. Πέθανε αμέσως μετά την γέννηση της αυτοκρατορίας του, και τον διαδέχθηκαν οι 4 στρατηγοί του, που χώρισαν την αυτοκρατορία σε τέσσερα βασίλεια!

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ήτον από τον θεόν ορισμός και ήτον φρόνιμος και έμορφος και είχεν χέριν καλό να φιλοδορή και να στέκη εις τον λόγον του, να μηδέν σφάλη τους όρκους του... Είχε από άνωθεν πρόνοιαν, χάριν μεγάλη.

Ήταν προορισμένος από τον Θεό και ήταν φρόνιμος και όμορφος. Ήταν γενναιόδωρος και κρατούσε τον λόγο της τιμής του, δεν πατούσε τους όρκους του. Είχε από ψηλά Θεία Πρόνοια, Θεία Χάρη

Η Ολυμπιάδα δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει και ο Φίλιππος φεύγοντας για ταξίδι την προειδοποίησε πως αν ήταν στείρα θα την άφηνε. Εκείνη επισκεύτηκε τον Νεκτεναβόν (Μάντη, Αστρονόμο και Γιατρό) εξ Αιγύπτου, ο οποίος με λεκανομαντεία της φανέρωσε πως με την βοήθεια του Άμμωνος και του Φιλογένη και του Ερκούλιου (Ηρακλή), θα γένναγε τον Μέγα Βασιλέα. 

Η Μύηση συμπεριλάμβανε αυστηρή νηστεία, αγνεία και καθαρμό. Οι Μαινάδες ή Βάκχες ήταν συνοδοί του Διονύσου. Ντυμένες με δέρμα ελαφιού (νεβρίδα) και φορώντας στεφάνια αμπελιού οι γυναίκες ανέβαιναν στις κορυφές των βουνών και κρατώντας λαμπάδες τελούσαν τα ¨οργια¨, δηλαδή εορτασμούς με κραυγές, κύμβαλα, τύμπανα και θυσία ενός μικρού ζώου. Εκστασιασμένες βίωναν την υπέρτατη ένωση με τον Θεό. (Βρεττός Λάμπρος "Λεξικό Τελετών Εορτών & Αγώνων των Αρχαίων Ελλήνων").

Ο Πλούταρχος αναφέρει πως κατά την σύλληψη του Αλεξάνδρου, η μητέρα του ένοιωσε πως έπεσε κεραυνός στην κοιλιά της, κι άκουγε βροντές. Από την πληγή έβγαινε φωτιά και σκορπιζοταν σε φλόγες. Ο Φίλιππος μετά τον γάμο του ονειρεύθη πως έθετε στην κοιλιά της γυναίκας του μια σφραγίδα που απεικόνιζε λιοντάρι. Ο Μάγος Αρίστανδρος ο Τελμησσεύς ερμήνευσε το όνειρο, λέγοντας πως η Ολυμπιαδα θα γεννούσε γιό ανδρείο και λεοντόκαρδο.

Την ημέρα της γέννησης του Αλεξάνδρου, κάηκε ο ναός της Θεάς Αρτέμιδος στην Έφεσσο, που ήταν ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, και το βασιλικό άλογο της Μακεδονίας ήρθε πρώτο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ! Επίσης, ο πατέρας του Φίλιππος Β' κυρίεψε την Ποτίδαια, ενώ ο στρατηγός Παρμενίων νίκησε τους Ιλλυριούς σε άλλη εκστρατεία! Αυτά τα γεγονότα θεωρήθηκαν καλότυχοι οιωνοί, πως το νεογέννητο αγόρι θα δοξάσει την Ελλάδα και θα γίνει περίφημος βασιλιάς!

Λίγο μετά την γέννηση του Αλεξάνδρου, η Ολυμπιάς τον πήγε στο ιερό του Δαφνίωνος Απόλλωνος. Το ίδιο βράδι, ο Φιλιππος ονειρεύτηκε τον Θεό Άμμωνα να κρατάει στην αγκαλιά του τον νεογέννητο Αλέξανδρο, και να του λέει πως ο γιός του θα γενεί βασιλιάς όλου του κόσμου.