ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Δίσκος της Φαιστού (που βρέθηκε το 1908 από τον L. PERNIER στον Β.Α. τομέα του ανακτόρου της Φαιστού) με την αποτυπωμένη γραφή του, μαζί με την επιγραφή σε χαλκό από το Ιδάλιον της Κύπρου, αποτελούν σπουδαιότατα ευρήματα για την ανθρωπότητα και το Ελληνικό έθνος .
Ο Δ Ι Σ Κ Ο Σ Τ Η Σ Φ Α Ι Σ Τ Ο Υ
Παρά την εξέλιξη και την εμφάνιση των γραμμικών συστημάτων, φαίνεται ότι η ιερογλυφική εξακολούθησε να χρησιμοποιείται για τα ιερά κείμενα, όπως ακριβώς έγινε στην Αίγυπτο με την συνέχιση της ιερογλυφικής παράλληλα με την εξέλιξη της δημοτικής γραφής.
Αυτό βεβαιώθηκε απόλυτα με την ανακάλυψη καθαρά ιερογλυφικών κειμένων που ανήκουν στη πρώτη Νεοανακτορική Περίοδο, παράλληλα με άλλα κείμενα της Γραμμικής Α΄.
Τα κείμενα αυτά είχαν ιερή σημασία. Έτσι και ο όρος «ιερογλυφικά» φαίνεται καλά προσαρμοσμένος. Χωρίς αμφιβολία το πιο σημαντικό από τα κείμενα αυτά είναι ο Δίσκος της Φαιστού.
Ανακαλύφθηκε το 1908 από τον Pernier* σε ένα μικρό διαμέρισμα πλάι στους αποθέτες με τα πλίνθινα διαχωρίσματα στον ΒΔ τομέα του ανακτόρου που χρησιμοποιήθηκε μόνο κατά τη πρώτη Νεοανακτορική Περίοδο (1700 – 1600π.Χ.).
Έτσι η χρονολογία του είναι απόλυτα βεβαιωμένη.
ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ
Η θέση που βρέθηκε και η ολότελα ιδιόρρυθμη μορφή του σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία που βγαίνουν από το ίδιο κείμενο, μαρτυρούν ότι πρόκειται για ένα τελετουργικό ιερό αντικείμενο.
Μερικά σημεία ήταν δύσκολο να εξηγηθούν και προκάλεσαν πολλές συζητήσεις. Μπορεί κανείς να βεβαιώσει άφοβα ότι πρόκειται για την πρώτη εφεύρεση της τυπογραφίας, αφού σ’ αυτήν ακριβώς την αρχή της τύπωσης κινητών συνδυαζόμενων σημείων έχει στηριχθεί. Και είναι πραγματικά πολύ περίεργο ότι καμιά περαιτέρω αξιοποίηση δεν έγινε της πολυσήμαντης αυτής εφεύρεσης.
Συνολικά ο δίσκος περιέχει στις δύο όψεις του 241 σημεία 45 διαφορετικών τύπων, που μοιράσθηκαν σε 31 + 30 ομάδες, χωρισμένες μεταξύ τους με κάθετες κεραίες
• μία σπειρωτά χαραγμένη γραμμή παρακολουθεί το κείμενο και χωρίζει τις αράδες. Ίσως οι ομάδες αποτελούν λέξεις και σύνολα
• από αυτές σχηματίζουν φράσεις που επαναλαμβάνονται σε ορισμένα μέρη ρυθμικά.
ΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ
.
Παρατηρήθηκε ότι υπάρχει κάποια αναλογική κατανομή σημείων. Θα νόμιζε κανείς ότι το κείμενο ήταν ολόκληρο ρυθμικά οργανωμένο πως είχε δηλαδή μέτρο.
Σ΄ αυτήν τη περίπτωση θα βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα ποίημα και, αφού το αντικείμενο φαίνεται ότι είχε ιερή χρήση, θα έπρεπε να ήταν ύμνος στην θεότητα. Μερικά προσδιοριστικά σημεία, ένα είδος τόνων, ίσως να είχαν σχέση με την απαγγελία ή το μέλος. Μερικές διορθώσεις φαίνεται ότι έγιναν αφού τυπώθηκε το κείμενο.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Δεδομένου ότι παρόμοια ιερογλυφικά δεν υπήρχαν στη Κρήτη, οι μελετητές πίστεψαν πως ο δίσκος έφθασε στη νήσο από άγνωστη περιοχή.
Ένα κεφάλι με λοφίο που σταθερά επαναλαμβανόταν στην αρχή πολλών λέξεων ποτέ στη μέση ή στο τέλος. Θεωρήθηκε σαν κύριο προσδιοριστικό και επειδή το λοφίο θύμιζε τους Pulesata, με τα χαρακτηριστικά λοφωτά τους καλύμματα, που μαζί με άλλους Λαούς της θάλασσας είχαν πραγματοποιήσει εισβολή στην Αίγυπτο, μερικοί επιστήμονες πίστεψαν ότι ο δίσκος προερχόταν από τη περιοχή αφετηρίας αυτών των Λαών.
Όμως μεγάλη απόσταση χωρίζει τον ΙΖ΄από τον ΙΒ΄ π.Χ. αιώνα. Ένα άλλο σημείο που θύμιζε προσόψεις λυκιακών τάφων σκαλισμένων σε βράχο, με διώροφη διάρθρωση, οδήγησε τον Έβανς** στη σκέψη ότι η περιοχή της ΝΔ. Μικράς Ασίας ήταν ο τόπος καταγωγής του περίεργου αυτού μνημείου.
ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τελικά βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε λόγος να θεωρηθεί ξένη εισαγωγή ο δίσκος της Φαιστού: ανάλογα ιερογλυφικά σημεία υπήρχαν στην επιγραφή χαλκού ιερού διπλού πελέκεως από το Αρκαλοχώρι, ενώ άλλα συγγενικά σημεία βρέθηκαν σε σύγχρονες επιγραφές.
Από το άλλο μέρος, κοχλιωτή γραφή χρησιμοποιήθηκε στη Μινωϊκή Κρήτη για τις επιγραφές του Γραμμικού Α΄ συστήματος, όπως στην σφενδόνη χρυσού δακτυλιδίου από κνωσιακό τάφο και στο εσωτερικό μαγικών κυπέλλων που βρέθηκαν στον περίγυρο του ανακτόρου της Κνωσού.
ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ
Αφάνταστες προσπάθειες έγιναν για να αποκρυπτογραφηθεί ή τουλάχιστον να γίνει κατανοητό στη γενική του μορφή το περιεχόμενο του μοναδικού αυτού μνημείου
• πολλές από τις ερμηνείες που δόθηκαν ήταν πραγματικά εξωφρενικές, γιατί βασίσθηκαν σε καθορισμό των φωνητικών αξιών κατά το ακροφωνικό σύστημα, των λέξεων, που δήθεν αντιστοιχούσαν στην ελληνική ή άλλη γλώσσα με τις εικόνες των σημείων
• τα κείμενα που έτσι αυθαίρετα ορίζονταν, ερμηνεύονταν ακόμα πιο αυθαίρετα με αναζήτηση εννοιών από κάθε λογής θέματα λέξεων. Έτσι ένας υποστήριξε ότι ήταν ύμνος στην Αθηνά, άλλος ότι αναφέρεται σε αποθηκευόμενα προϊόντα. Οι συσχετισμοί έγιναν με διάφορες γλώσσες όπως η ελληνική, η σημιτική, η φιννική κλπ.
Επειδή ωστόσο πρόκειται για μοναδικό στο είδος του μνημείο, γραμμένο σε γλώσσα άγνωστη ίσως συμβατική όπως θα ταίριαζε στο ιερό κείμενο και με σημεία ακαθόριστης φωνητικής αξίας δεν αποκλείεται να μη γίνει ποτέ δυνατή η αποκρυπτογράφησή του. Η υπόθεση πάντως ότι πρόκειται για ύμνο προς την θεότητα, στηριγμένη στην μορφολογική ανάλυση του περιεχομένου του δεν φαίνεται ολότελα άστοχη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω δεδομένα είναι ότι στη Κρήτη χρησιμοποιήθηκαν κατά την Παλαιοανακτορική Περίοδο πολλών ειδών συστήματα ιερογλυφικής γραφής, που αναπτύχθηκαν χωριστά σε διάφορες περιοχές. Μερικά από αυτά δεν έπαψαν να χρησιμοποιούνται και στην Νεοανακτορική Περίοδο για να γραφούν ιερά κείμενα.
Ο Δίσκος της Φαιστού παραμένει όμως το πιο σημαντικό γραπτό μνημείο της εποχής του χαλκού, και αποτελεί έως και σήμερα αντικείμενο έρευνας για τους επιστήμονες.
Αποδεικνύει τέλος με την ύπαρξή του και αυτό το υψηλό σημείο πολιτισμού στο οποίο είχαν φτάσει οι πρόγονοί μας, σημείο τέτοιο, ώστε ακόμα και σήμερα πολλές τεχνικές και επιτεύγματα να παραμένουν για μας μυστικά ή άγνωστα.
Σ'αυτό το άρθρο γίνεται ακριβής ανάγνωση και μετάφραση, με ανάλυση, του κειμένου πού είναι γραμμένο στην ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ και ΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ, πάνω στα σημεία του ΔΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ.
Ο Δίσκος της Φαιστού (που βρέθηκε το 1908 από τον L. PERNIER στον Β.Α. τομέα του ανακτόρου της Φαιστού) με την αποτυπωμένη γραφή του, μαζί με την επιγραφή σε χαλκό από το Ιδάλιον της Κύπρου, αποτελούν σπουδαιότατα ευρήματα για την ανθρωπότητα και το Ελληνικό έθνος .
Ο Δ Ι Σ Κ Ο Σ Τ Η Σ Φ Α Ι Σ Τ Ο Υ
Παρά την εξέλιξη και την εμφάνιση των γραμμικών συστημάτων, φαίνεται ότι η ιερογλυφική εξακολούθησε να χρησιμοποιείται για τα ιερά κείμενα, όπως ακριβώς έγινε στην Αίγυπτο με την συνέχιση της ιερογλυφικής παράλληλα με την εξέλιξη της δημοτικής γραφής.
Αυτό βεβαιώθηκε απόλυτα με την ανακάλυψη καθαρά ιερογλυφικών κειμένων που ανήκουν στη πρώτη Νεοανακτορική Περίοδο, παράλληλα με άλλα κείμενα της Γραμμικής Α΄.
Τα κείμενα αυτά είχαν ιερή σημασία. Έτσι και ο όρος «ιερογλυφικά» φαίνεται καλά προσαρμοσμένος. Χωρίς αμφιβολία το πιο σημαντικό από τα κείμενα αυτά είναι ο Δίσκος της Φαιστού.
Ανακαλύφθηκε το 1908 από τον Pernier* σε ένα μικρό διαμέρισμα πλάι στους αποθέτες με τα πλίνθινα διαχωρίσματα στον ΒΔ τομέα του ανακτόρου που χρησιμοποιήθηκε μόνο κατά τη πρώτη Νεοανακτορική Περίοδο (1700 – 1600π.Χ.).
Έτσι η χρονολογία του είναι απόλυτα βεβαιωμένη.
ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ
Η θέση που βρέθηκε και η ολότελα ιδιόρρυθμη μορφή του σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία που βγαίνουν από το ίδιο κείμενο, μαρτυρούν ότι πρόκειται για ένα τελετουργικό ιερό αντικείμενο.
Μερικά σημεία ήταν δύσκολο να εξηγηθούν και προκάλεσαν πολλές συζητήσεις. Μπορεί κανείς να βεβαιώσει άφοβα ότι πρόκειται για την πρώτη εφεύρεση της τυπογραφίας, αφού σ’ αυτήν ακριβώς την αρχή της τύπωσης κινητών συνδυαζόμενων σημείων έχει στηριχθεί. Και είναι πραγματικά πολύ περίεργο ότι καμιά περαιτέρω αξιοποίηση δεν έγινε της πολυσήμαντης αυτής εφεύρεσης.
Συνολικά ο δίσκος περιέχει στις δύο όψεις του 241 σημεία 45 διαφορετικών τύπων, που μοιράσθηκαν σε 31 + 30 ομάδες, χωρισμένες μεταξύ τους με κάθετες κεραίες
• μία σπειρωτά χαραγμένη γραμμή παρακολουθεί το κείμενο και χωρίζει τις αράδες. Ίσως οι ομάδες αποτελούν λέξεις και σύνολα
• από αυτές σχηματίζουν φράσεις που επαναλαμβάνονται σε ορισμένα μέρη ρυθμικά.
ΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ
.
Παρατηρήθηκε ότι υπάρχει κάποια αναλογική κατανομή σημείων. Θα νόμιζε κανείς ότι το κείμενο ήταν ολόκληρο ρυθμικά οργανωμένο πως είχε δηλαδή μέτρο.
Σ΄ αυτήν τη περίπτωση θα βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα ποίημα και, αφού το αντικείμενο φαίνεται ότι είχε ιερή χρήση, θα έπρεπε να ήταν ύμνος στην θεότητα. Μερικά προσδιοριστικά σημεία, ένα είδος τόνων, ίσως να είχαν σχέση με την απαγγελία ή το μέλος. Μερικές διορθώσεις φαίνεται ότι έγιναν αφού τυπώθηκε το κείμενο.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Δεδομένου ότι παρόμοια ιερογλυφικά δεν υπήρχαν στη Κρήτη, οι μελετητές πίστεψαν πως ο δίσκος έφθασε στη νήσο από άγνωστη περιοχή.
Ένα κεφάλι με λοφίο που σταθερά επαναλαμβανόταν στην αρχή πολλών λέξεων ποτέ στη μέση ή στο τέλος. Θεωρήθηκε σαν κύριο προσδιοριστικό και επειδή το λοφίο θύμιζε τους Pulesata, με τα χαρακτηριστικά λοφωτά τους καλύμματα, που μαζί με άλλους Λαούς της θάλασσας είχαν πραγματοποιήσει εισβολή στην Αίγυπτο, μερικοί επιστήμονες πίστεψαν ότι ο δίσκος προερχόταν από τη περιοχή αφετηρίας αυτών των Λαών.
Όμως μεγάλη απόσταση χωρίζει τον ΙΖ΄από τον ΙΒ΄ π.Χ. αιώνα. Ένα άλλο σημείο που θύμιζε προσόψεις λυκιακών τάφων σκαλισμένων σε βράχο, με διώροφη διάρθρωση, οδήγησε τον Έβανς** στη σκέψη ότι η περιοχή της ΝΔ. Μικράς Ασίας ήταν ο τόπος καταγωγής του περίεργου αυτού μνημείου.
ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τελικά βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε λόγος να θεωρηθεί ξένη εισαγωγή ο δίσκος της Φαιστού: ανάλογα ιερογλυφικά σημεία υπήρχαν στην επιγραφή χαλκού ιερού διπλού πελέκεως από το Αρκαλοχώρι, ενώ άλλα συγγενικά σημεία βρέθηκαν σε σύγχρονες επιγραφές.
Από το άλλο μέρος, κοχλιωτή γραφή χρησιμοποιήθηκε στη Μινωϊκή Κρήτη για τις επιγραφές του Γραμμικού Α΄ συστήματος, όπως στην σφενδόνη χρυσού δακτυλιδίου από κνωσιακό τάφο και στο εσωτερικό μαγικών κυπέλλων που βρέθηκαν στον περίγυρο του ανακτόρου της Κνωσού.
ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ
Αφάνταστες προσπάθειες έγιναν για να αποκρυπτογραφηθεί ή τουλάχιστον να γίνει κατανοητό στη γενική του μορφή το περιεχόμενο του μοναδικού αυτού μνημείου
• πολλές από τις ερμηνείες που δόθηκαν ήταν πραγματικά εξωφρενικές, γιατί βασίσθηκαν σε καθορισμό των φωνητικών αξιών κατά το ακροφωνικό σύστημα, των λέξεων, που δήθεν αντιστοιχούσαν στην ελληνική ή άλλη γλώσσα με τις εικόνες των σημείων
• τα κείμενα που έτσι αυθαίρετα ορίζονταν, ερμηνεύονταν ακόμα πιο αυθαίρετα με αναζήτηση εννοιών από κάθε λογής θέματα λέξεων. Έτσι ένας υποστήριξε ότι ήταν ύμνος στην Αθηνά, άλλος ότι αναφέρεται σε αποθηκευόμενα προϊόντα. Οι συσχετισμοί έγιναν με διάφορες γλώσσες όπως η ελληνική, η σημιτική, η φιννική κλπ.
Επειδή ωστόσο πρόκειται για μοναδικό στο είδος του μνημείο, γραμμένο σε γλώσσα άγνωστη ίσως συμβατική όπως θα ταίριαζε στο ιερό κείμενο και με σημεία ακαθόριστης φωνητικής αξίας δεν αποκλείεται να μη γίνει ποτέ δυνατή η αποκρυπτογράφησή του. Η υπόθεση πάντως ότι πρόκειται για ύμνο προς την θεότητα, στηριγμένη στην μορφολογική ανάλυση του περιεχομένου του δεν φαίνεται ολότελα άστοχη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω δεδομένα είναι ότι στη Κρήτη χρησιμοποιήθηκαν κατά την Παλαιοανακτορική Περίοδο πολλών ειδών συστήματα ιερογλυφικής γραφής, που αναπτύχθηκαν χωριστά σε διάφορες περιοχές. Μερικά από αυτά δεν έπαψαν να χρησιμοποιούνται και στην Νεοανακτορική Περίοδο για να γραφούν ιερά κείμενα.
Ο Δίσκος της Φαιστού παραμένει όμως το πιο σημαντικό γραπτό μνημείο της εποχής του χαλκού, και αποτελεί έως και σήμερα αντικείμενο έρευνας για τους επιστήμονες.
Αποδεικνύει τέλος με την ύπαρξή του και αυτό το υψηλό σημείο πολιτισμού στο οποίο είχαν φτάσει οι πρόγονοί μας, σημείο τέτοιο, ώστε ακόμα και σήμερα πολλές τεχνικές και επιτεύγματα να παραμένουν για μας μυστικά ή άγνωστα.
Σ'αυτό το άρθρο γίνεται ακριβής ανάγνωση και μετάφραση, με ανάλυση, του κειμένου πού είναι γραμμένο στην ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ και ΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ, πάνω στα σημεία του ΔΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου