ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Τα ονόματα των Μακεδόνων ήταν κι αυτά ελληνικά, με την αναμενόμενη τοπική διαφοροποίηση. Είναι προφανής η ελληνική προέλευση των ονομάτων, που διασώθηκαν γενικά στην αρχαία ελληνική γραμματεία και στις επιγραφές, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι δύσκολη η ομαδοποίησή τους κατά ελληνικό ἔθνος. Έτσι, στην κλασσική περίοδο εύκολα εντοπίζονται ονόματα χαρακτηριστικά σπαρτιατικά, αθηναϊκά, μακεδονικά κλπ. Στα μακεδονικά ονόματα είναι αποτυπωμένος έντονα ο πολεμικός χαρακτήρας της μακεδονικής αριστοκρατίας, όπως φαίνεται στον παρακάτω ενδεικτικό πίνακα:

Αδαίος (=αδάϊος=) απόρθητος, απολέμητος
Αλέξανδρος ο αλέξων (=αποκρούων) τους άνδρες (=πολεμιστές)
Αλκέτας γενναίος (αλκή=ανδρεία, θάρρος, ευψυχία)
Αλκίμαχος (αλκή=ανδρεία, θάρρος, ευψυχία + μάχη) ο γενναία μαχόμενος
Αμύντας (=αμυνίας=) ο αποκρούων προσβολή, ο υπερασπιστής
Αμύντωρ ο αποκρούων προσβολή, ο υπερσπιστής
Αναξίδοτος (άναξ+δίδω=) ο δοσμένος από τον άνακτα (βασιλιά)
Ανδρόμαχος μάχεται τους άνδρες (=πολεμιστές)
Ανδρομένης τους άνδρες (= πολεμιστές) μένει (=υπομένει την προσβολή χωρίς κλονισμό)
Ανδρόνικος νικά τους άνδρες (=πολεμιστές)
Αντίοχος ο εναντιούμενος
Αρέτης ο έχων αρετήν (γνώρισμα του Άρη και των πολεμιστών)
Αριστόνικος ο ενδόξως νικών
Άρπαλος αποσπά δια της βίας
Αρχέλαος αρχηγός του λαού
Άρχων άρχοντας, ηγέτης
Δημόνικος ο τον δήμον (πλήθος) νικών
Έφιππος έφιππος
Ηγέλοχος ηγείται λόχου
Ηγήσανδρος ηγείται ανδρών (=πολεμιστών)
Θόας (θοάζει=) κινεί με ταχύτητα, βία, σφοδρότητα
Κάρανος άρχων, κύριος
Κλέανδρος (κλέος+άνδρας=) φημισμένος άντρας
Κλείτος (το κλείτος = το κλέος=) φήμη, δόξα
Κλεοπάτρα (κλέος+πάτρα=) η δόξα της πατρίδας
Κοίρανος κυβερνήτης, άρχων, ηγεμών
Κρατερός δυνατός
Λαομέδων κυβερνά τον λαό
Λυσίμαχος λύει την μάχη
Μαχάτας (μαχάτας: δωρικός τύπος του) μαχητής
Μένανδρος (μένω +άνδρας=) υπομένω χωρίς κλονισμό επίθεση ανδρός (=πολεμιστού)
Μενέδημος (μένω+δήμος=) υπομένω χωρίς κλονισμό επίθεση δήμου (=πλήθους)
Μενεσθεύς (μένω=) υπομένω επίθεση χωρίς κλονισμό
Μένης (μένω=) υπομένω επίθεση χωρίς κλονισμό
Νέαρχος νέος αρχηγός
Νεοπτόλεμος νέος+π[τ]όλεμος (πόλεμος)
Νικάνωρ νικώ+ανήρ (=άνδρας=πολεμιστής)
Νικόλαος νικά τον λαό
Πανταλέων (πάντα=) όλως, εντελώς λέων
Πείθων πείθει
Πεισαίος ατάραχος (πείσα=αταραξία)
Πευκέστας (πευκήεις=) οξύς, διαπεραστικός
Πίθων πείθει
Πολεμοκράτης κρατεί (=νικά) στον πόλεμο
Πολέμων (=πολεμών=) πολεμά, μάχεται
Πολύ(σ)πέρχων ο πολύ ορμητικός, βίαιος
Πολυδάμας ο πολλούς δαμάζων (=κατανικών)
Πουλαμάχος ο πολλούς μαχόμενος
Πρωτόμαχος πρώτος στη μάχη
Πτολεμαίος ο του πτολέμου (=πολέμου)
Σταμένης (στάμεν: δωρικός τύπος του ίστημι=) μένει σταθερός
Στασάνωρ (=ίστημι+ανήρ=) τακτοποιεί, παρατάσσει τους άνδρες (=πολεμιστές)
Σώπολις σώζει την πόλη
Σώστρατος σώζει το στρατό
Τληπόλεμος υπομένει τον πόλεμο
Φίλιππος (φίλος +ίππος=) αγαπά τους ίππους